Μία λέξη με βαρύνουσα σημασία που στην σημερινή εποχή, φαντάζει εξωπραγματική! Λένε ότι οι κοινωνίες απολαμβάνουν τον ηγέτη, που τους αξίζει. Βέβαια όταν αυτός είναι ικανός και τηρεί τις προϋποθέσεις, μπορεί αυτόματα να ”ανεβάσει” μία κοινωνία και να δημιουργήσει, αξίες και θεσμούς που θα είναι κοινώς αποδεκτά.
Σήμερα τα πράγματα, είναι διαφορετικά.. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία θα δούμε, εμβληματικές μορφές, που με την προσωπικότητα τους, τους χειρισμούς τους και το επίπεδο που διέθεταν, διαμόρφωσαν την εξέλιξη και ανάπτυξη των εθνών, μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες. Η ιστορία τους δικαίωσε και τους καθιέρωσε στο πάνθεον των ηρώων.
Το χαρακτηριστικό τους στοιχείο είναι το όραμα και η ελπίδα. Συνήθως αυτά τα δύο τα συνοδεύουν οι υποσχέσεις. Θα μου πείτε. Άλλες εποχές και δεδομένα. Σωστά! Όμως οι ηγέτες βγαίνουν μπροστά και δεν κάθονται στα ”μετόπισθεν”, όπως κάνουν οι σημερινοί ιμιτασιόν στρατηλάτες.
Φυσικά ούτε λόγος για την τωρινή κυβέρνηση που χρειάζεται πυξίδα για να δει που βρίσκεται. Εάν μου ζητούσαν να αναφέρω προσωπικότητες κύρους, θα στεκόμουν, σε τρία ονόματα. Στον Ελευθέριο Βενιζέλο, στον μοναδικό εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή και στον Χαρίλαο Τρικούπη. Από τους νεότερους θα ανέφερα τον Κώστα Καραμανλή.
Είναι σημαντικό ένας ηγέτης, να ξέρει να διαχειριστεί τις αντιλήψεις, τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες ενός λαού. Σήμερα, αυτή τη στιγμή, τα συγκεκριμένα στοιχεία, τα διακρίνω στο νέο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη. Τα μικρά δείγματα που έχουμε πάρει από την ημέρα ανάληψης της ηγεσίας του κόμματος, δείχνουν όρεξη για δουλειά, εμπειρία και όραμα. Και τα τρία πράγματα τα χρειάζεται η Ελλάδα, τη στιγμή που βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν με τρομερό κόστος και αμέτρητες απώλειες. Εξάλλου, μην ξεχνάμε, ότι η Νέα Δημοκρατία βγάζει αυθεντικούς ηγέτες.
