Αποσπώντας το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ του Τορόντο, όπου έκανε πρεμιέρα, το «Πράσινο Βιβλίο» έγινε αυτομάτως ένα από τα οσκαρικά φαβορί της χρονιάς, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις ταινίες που έχουν κερδίσει την ανάλογη διάκριση («Ο Λόγος του Βασιλιά», «12 Χρόνια Σκλάβος», «Το Παιχνίδι της Μίμησης», «La La Land»). Οι πέντε βασικές υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά, κάτι που πριν από μερικούς μήνες θα έμοιαζε με φάρσα.
Και αυτό γιατί ποιος θα ποντάριζε πως ο Πίτερ Φαρέλι, ο πατέρας της σύγχρονης ενήλικης, χοντροκομμένης κωμωδίας («Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος», «Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη»), θα ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για την κινηματογραφική διασκευή της αληθινής ιστορίας του Τόνι Βαλελόνγκα; Αυτός είναι ο Ιταλοαμερικανός μπράβος που το 1962 δέχτηκε να δουλέψει για ένα δίμηνο ως σοφέρ του Αφροαμερικανού πιανίστα Ντον Σίρλεϊ, όσο αυτός θα περιόδευε με το τζαζ τρίο του στον αμερικανικό Νότο.
Ο Φαρέλι σκηνοθέτησε κι έγραψε, σε συνεργασία με τον Μπράιαν Χέιζ Κάρι και τον Νικ Βαλελόνγκα, γιο του Τόνι, ένα road movie που συσσωρεύει όλα τα κλισέ μιας χολιγουντιανής αντιρατσιστικής δραμεντί. Από τη συμπεριφορά των λευκών «πολιτισμένων» πλουσίων και άξεστων λαϊκών τύπων και την κρυφή προσωπική ιστορία του Σίρλεϊ μέχρι τις συμπτώσεις που φέρνουν κοντά τους δύο χαρακτήρες και το χριστουγεννιάτικο τραπέζι του φινάλε, η διαδρομή αυτής της αταίριαστης φιλίας είναι προϋπολογισμένη σκηνή τη σκηνή· σαν ένας μοντέρνος «Σοφέρ της Κυρίας Νταίζη», τον οποίο ο Φαρέλι ενισχύει με γενναίες δόσεις χιούμορ και μερικές ευρηματικές ιδέες (τα γράμματα του Τόνι στη γυναίκα του) που βγάζουν αληθινό συναίσθημα.
Το μελόδραμα καραδοκεί στην άκρη του κάδρου, αλλά δεν παίρνει ποτέ το πάνω χέρι, με δύο καλογραμμένους και υποδειγματικά ερμηνευμένους χαρακτήρες (ειδικά από τον «βελούδινο» και οσκαρικό Μαρσάλα Αλί του «Moonlight») να φινίρουν στην εντέλεια αυτήν την… τέλεια αμερικανιά, η οποία δικαίως θα ενθουσιάσει το κοινό και θα μαζέψει μια αγκαλιά υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Πηγή: athinorama.gr
