Πριν καν υποστεί εκλογική ήττα στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές ο Εμανουέλ Μακρόν είχε χάσει τη μάχη με το «τέρας» της ακρίβειας. Να γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποντάρει περισσότερα στο Fuel Pass και στο Power Pass από την αναχαίτιση του Ερντογάν.
Ακούγεται σαν εθνικός σολιψισμός, στο στυλ «όλα περιστρέφονται γύρω από την Ελλάδα», όμως δεν είναι. Αν ο Εμανουέλ Μακρόν πρέπει να διδαχθεί πολλά από το εκλογικό σοκ που υπέστη στις χθεσινές (19/6) βουλευτικών εκλογές στη Γαλλία, άλλο τόσο οφείλει να κάνει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Εχουν περάσει οι εποχές που η χώρα μας αντιμετώπιζε ξεχωριστά προβλήματα από τις άλλες χώρες της Ε.Ε. και είχε μετατραπεί σε πειραματόζωο των οικονομικών εργαστηρίων. Από την πανδημία έως τον ουκρανικό πόλεμο, τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο δυτικός κόσμος είναι ταυτόσημα. Το εξής ένα: η ακρίβεια.
Τη στιγμή που οι εκλογολόγοι και οι πολιτικοί αναλυτές προσπαθούν να αναλύσουν την ήττα που υπέστη ο προεδρικός σχηματισμός, ο υπουργός Οικονομικών, Μπρουνό Λεμέρ, μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι France 2 έδωσε την πιο ευθεία και ειλικρινή εξήγηση της ήττας: «Θα μπορούσαμε να τα πάμε καλύτερα με την προστασία της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Τώρα πρέπει να ενεργήσουμε γρηγορότερα». Σοφόν το σαφές, αλλά έρχεται εκ των υστέρων να εξηγήσει τη δυσθυμία της μεσαίας τάξης απέναντι στις πολιτικές του Μακρόν.
Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έσπευσε να τις χαρακτηρίσει «νεοφιλελεύθερες» για προφανείς λόγους, όμως, είναι φανερό πως ένα τσιτάτο ή ένας χαρακτηρισμός δεν σώζει την κατάσταση. Είναι φανερό πως δεν είναι το ιδεολογικό πρόσημο πάνω στο οποίο εναποθέτουν τη ψήφο τους οι πολίτες. Ιδιαιτέρως αυτοί της μεσαίας τάξης που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των δυτικών κοινωνιών.
Πριν καν μπεις στον ιδεολογικό στίβο (αν μπεις ή αν αξίζει να μπεις), αυτό που θα μετρήσεις περισσότερο είναι η τιμή της βενζίνης στο βενζινάδικο, την τιμή του ψωμιού στο φούρνο και τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Το φαινόμενο της ύφεσης (κι ας λέει η «Τσαρίνα» των ΗΠΑ, Τζάνετ Γέλεν, πως δεν είναι αναπόφευκτη και ότι θα υπάρξει μια αργή και σταθερή ανάπτυξη), πλήττει ήδη εκατομμύρια νοικοκυριά στην Ευρώπη. Τα μέχρι πρότινος διακηρυγμένα οικονομικά επιτεύγματα των κυβερνήσεων μοιάζουν στις μέρες μας εντελώς παλιά και έωλα.
Μπορεί στο εσωτερικό να ασχολούμαστε με τους λεονταρισμούς του Ερντογάν και την πιθανότητα μιας νέας κρίσης στο Αιγαίο, εντούτοις είναι φανερό πως το Μαξίμου ποντάρει περισσότερα στο Fuel Pass, στο Power Pass και στην επιδότηση για νέα κλιματιστικά. Μέσω αυτών των μέτρων θα καταφέρει να πείσει περισσότερους πως μπορεί να σταθεί μια ακόμη τετραετία στην κυβέρνηση.
Οι άλλοι, οι πολεμοχαρείς, που έχουν ζωστεί σε φυσεκλίκια και περιμένουν θερμό επεισόδιο με την Τουρκία δεν είναι κρίσιμο εκλογικό μέγεθος. Δεν θα μπορέσουν να κρίνουν τα αποτελέσματα των επόμενων εθνικών εκλογών. Σε αντίθετα με τους «πονεμένους» της τσέπης, όπως έδειξαν και οι γαλλικές βουλευτικές εκλογές. Ο Μακρόν έπρεπε να είχε πάρει το μήνυμα από τον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών, τότε που πολλοί ψηφοφόροι -ακόμη και μετριοπαθείς, τον κατηγορούσαν για έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής αρωγής ενάντια στην ακρίβεια.
Η άνοδος του Μελανσόν και ο υπερδεκαπλασιασμός (!) των βουλευτών της Λεπέν δεν είναι ένα σύμπτωμα ούτε γίνεται να αντιμετωπίζεται τοπικά. Η πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία (από την περίοδο της οικονομικής κρίσης και μετά) έχει δείξει σε όλους μας πως ο λαϊκισμός τρέφεται στις (και από τις) αναμπουμπούλες.
Προφανώς και κάθε χώρα έχει τα δικά της πολιτικά χαρακτηριστικά και καλό είναι να μην γίνονται «ακροβατικές συγκρίσεις» (ο Μελανσόν ένωσε τέσσερα αριστερά κόμματα κάτι που στην Ελλάδα είναι απίθανο να συμβεί, ενώ η Λεπέν είναι ένα πρόσωπο που δύσκολα καταβάλλεται από τους δελφίνους του κόμματός της), ωστόσο είναι δεδομένο πως το πιο αιχμηρό ποδάρι στης δημοκρατίας είναι ο λαϊκισμός που εκπορεύεται από ταραχώδεις καταστάσεις.
Από τη μάνητα των ιδεολογικών μαχών των περασμένων δεκαετιών έχουμε περάσει ανεπιστρεπτί (;) στην εκ του συστάδην διαχείριση των λογής κρίσεων με μέτρα άμεσα, απτά και καθαρογραμμένα. Κάποτε θεωρούσαμε «λίγη» μια κυβέρνηση που λειτουργεί σαν διαχειριστής μιας πολυκατοικίας. Τώρα ζητάμε τον καλύτερο και πιο ευέλικτο διαχειριστή που προνοεί να κλείνει τα φώτα, να ελέγχει τυχόν διαρροές και μαζί με τα κοινόχρηστα να προσφέρει και λύσεις για την αποπληρωμή τους.
Πηγή: Andro.gr
