Pizza ναπολιτάνικου τύπου, αλλά και pinsa με τραγανό ζυμάρι. Pasta για τους φανατικούς με τα ζυμαρικά, αλλά και ενδιαφέρουσα λίστα με κοκτέιλ. Το νέο all day ιταλικό εστιατόριο που άνοιξε στην Πραξιτέλους έχει αξιοπρεπές φαγητό, καλές τιμές και ωραίο περιβάλλον.
Την ιταλική κουζίνα, εδώ στην Ελλάδα, την αγαπάμε πολύ. Τόσο που πολλές φορές την κακοποιούμε. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Από κακές πίτσες με ζυμάρι λάστιχο και pasta παραβρασμένη νομίζω ότι έχουμε χορτάσει. Όμως, για να μην γίνομαι άδικος και γκρινιάρης – που είμαι τον τελευταίο καιρό – υπάρχουν και καλές προσπάθειες εκεί έξω που κάνουν ή, τουλάχιστον, προσπαθούν να παρουσιάζουν μια αξιόλογη προσπάθεια.
Δεν θα σας πω ότι η ιταλική κουζίνα είναι στη μόδα, γιατί πότε δεν έφυγε. Είναι μια κουζίνα πολύ κοντά στην δική μας, όχι ίδια, που έχει πολύ μεγάλο κοινό. Ας αφήσουμε όμως τα θεωρητικά και ας πάμε σε πιο πρακτικά θέματα.
Όπως, για παράδειγμα, να σας μιλήσω για ένα καινούργιο all day εστιατόριο που άνοιξε στο κέντρο της Αθήνας και παίζει με την κουζίνα των γειτόνων μας. Λέγεται Prac·sitele και κάνει λογοπαίγνιο με την οδό Πραξιτέλους, στην οποία και βρίσκεται. Πίσω από αυτό βρίσκεται το διδύμου των Ηλία Ανθίδη – Σπύρου Κερκύρα που αυτή την φορά συνεργάζονται με την ομάδα του Belle Epoque, του ξενοδοχείου δηλαδή που βρίσκεται ακριβώς από πάνω από το εστιατόριο.
Το Prac·sitele είναι όμορφο και κομψό. Ευρύχωρο και γεμάτο φως, με μεγάλα παράθυρα γύρω γύρω και μια μεγάλη νησίδα με φυτά στο κέντρο της που χωρίζει την αίθουσα στα δύο. Φυσικά, αυτό που τραβάει τα βλέμματα είναι τα άφθονα φυτά που κρέμονται από το ταβάνι, δημιουργώντας έναν πραγματικά κρεμαστό κήπο. Το ανοιχτόχρωμο ξύλο, το μάρμαρο και τα παλ χρώματα συμπληρώνουν την τελική εικόνα του μαγαζιού. Μια εικόνα που έχει επιμεληθεί ο interior designer Γιώργος Παντελούκας.
Πάμε, όμως στα της κουζίνας. Εκεί θα συναντήσουμε τον σεφ Βασίλη Παύλο, ο οποίος παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα εκδοχή της ιταλικής κουζίνας, πατώντας πάνω σε κλασικές συνταγές. Για παράδειγμα στα ορεκτικά υπάρχει Vitello tonnato -προσωπικά μου φάνηκα αδύναμο – και τραγανά και χρυσαφένια arancini μεταξύ άλλων.
Σημαντικό κομμάτι του καταλόγου καταλαμβάνει η pizza. Είναι ναπολιτάνικου τύπου με προζυμένιο ζυμάρι που ωριμάζει για 48 ώρες, πριν στολιστεί με σάλτσες και άλλα υλικά και μπει για ψήσιμο. Για να έχω μια καλή άποψη για αυτή, δοκίμασα την Margherita και έχω να σας πω ότι μέσα στην απλότητα της είναι νόστιμη.
Εκτός όμως από pizza υπάρχει και pinsa, ο τρόπος που αγαπούν οι Ρωμαίοι να φτιάχνουν την pizza τους: σε οβάλ σχήμα και πιο τραγανή. Το ζυμάρι είναι το ίδιο αλλά πιο φουσκωτό, κυψελωτό και τραγανό. Άλλο ένα σημείο στο οποίο θα σταθώ είναι η pasta. Μπορεί να μην είναι φρέσκια, είναι όμως σωστά βρασμένη και με ωραίο δέσιμο με τις σάλτσες.
Η carbonara με το κρατσανιστό guanciale είναι πολύ νόστιμη, όπως επίσης και η caccio e pepe καυτερή όσο πρέπει και με την απαραίτητη δόση τυριού για να δέσει σωστά. Τα rigatoni bolognese ήταν πιο ρουστίκ και λίγο βαριά για να τα καταναλώσει κάποιος βράδυ. Από τα κυρίως πιάτα δοκίμασα cotoletta milanese που την βρήκα υπερβολικά «φορτωμένη» με υλικά που θα μπορούσαν να λείπουν. Δεν της έδιναν ένταση ή κάποια νοστιμιά, κάθε άλλο της έκλεβαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ωραία έκπληξη είναι και η λίστα με τα κοκτέιλ που έχει επιμεληθεί η Δήμητρα Γκλιάτη. Έχει ετοιμάσει μια λίστα από signatures ποτά που τα περισσότερα βαδίζουν στην φιλοσοφία των aperitivi. Δεν έχουν έντονο αλκοολικό χαρακτήρα και δένουν ωραία με τις προτάσεις της κουζίνας.
Το ατμοσφαιρικό Prac·sitele έχει σαν μότο του το «Veni, Vidi, Amavi» κοινώς «Ήρθα, Είδα, Αγάπησα» στα ελληνικά. Δεν ξέρω αν αγάπησα, όμως θα επιστρέψω εδώ σε αυτή την ωραία γωνία της Πραξιτέλους. Έχει στιλ, ζεστασιά, αξιοπρεπές φαγητό, καλές τιμές και ωραίο περιβάλλον.
Πραξιτέλους 7, Αθήνα
Τηλ. 2107000720
Πηγή: Andro.gr
