Η σκιά του πρώτου «Μονομάχου» πέφτει βαριά σε ένα θεαματικότατο peplum, το οποίο, αναποφάσιστο ανάμεσα σε ριμέικ και σίκουελ, προσπαθεί ασθμαίνοντας να αντιγράψει μια αφηγηματικά αλάνθαστη συνταγή.
Βραβευμένος με πέντε Όσκαρ, ανάμεσά τους κι αυτά της καλύτερης ταινίας και του α΄ αντρικού ρόλου για τον Ράσελ Κρόου, ο “Μονομάχος” του 2000 αποτέλεσε μια μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, αναγεννώντας το παρηκμασμένο είδος του peplum (ιστορική περιπέτεια που εκτυλίσσεται στην αρχαιοελληνική ή ρωμαϊκή εποχή). Από την “Τροία” ως τους “300”, όμως, κανείς από τους σινε-διαδόχους του δεν κατάφερε να αγγίξει την υποδειγματική ισορροπία χολιγουντιανού θεάματος και πολυδιάστατης αλληγορίας της υπερπαραγωγής του Ρίντλεϊ Σκοτ, ο οποίος στα 87 του(!) βάφει ξανά με αίμα την αρένα του Κολοσσαίου.
Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το θάνατο του Μάρκου Αυρηλίου, ο Άννων είναι ένας γενναίος νεαρός Νουμίδης ο οποίος βλέπει τη γυναίκα του να σκοτώνεται και την πόλη του να καταστρέφεται από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του στρατηγού Ακάκιου. Ο ίδιος γίνεται σκλάβος και, υπό τις οδηγίες του πολυμήχανου Μαρκίνου, μονομάχος στη Ρώμη, έχοντας ορκιστεί εκδίκηση με οποιοδήποτε κόστος. Είναι η εποχή κατά την οποία την Αιώνια Πόλη κυβερνούν οι διεφθαρμένοι “δίδυμοι αυτοκράτορες” Γέτας και Καρακάλλας, προκαλώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια και προβληματίζοντας έντονα τη Σύγκλητο, μέλη της οποίας συνωμοτούν με τον Ακάκιο για να τους ανατρέψουν. Εδώ μπαίνει στη μέση και η Λουσίλα, η κόρη του Μάρκου Αυρηλίου και πρώην ερωμένη του Μάξιμου από τον πρώτο “Μονομάχο”, περιπλέκοντας το όλο δράμα, συμπρωταγωνιστής του οποίου θα αποδειχθεί και ο Μαρκίνος με το κρυφό, δόλιο σχέδιό του.
Η σκιά του πρώτου φιλμ πέφτει βαριά σε ένα θεαματικότατο ιστορικό έπος, το οποίο, αναποφάσιστο ανάμεσα σε ριμέικ και σίκουελ, προσπαθεί ασθμαίνοντας να αντιγράψει μια αφηγηματικά αλάνθαστη συνταγή. Η ανασύσταση της αρχαίας Ρώμης είναι ίδια, η δραματική πορεία του ήρωα (υπερβολικά) παρόμοια, η βία εξίσου γραφική. Ακόμα και οι παραλληλισμοί με τη σύγχρονη κοινωνία του θεάματος επανέρχονται σε πρώτο πλάνο, πατώντας, όμως, σε μια πλοκή απλοϊκών συμπτώσεων, αδικαιολόγητων υπερβολών και προβλέψιμων εξελίξεων, τις οποίες καλούνται να υπερασπιστούν ένας ξύλινος βασικός ήρωας και μια χούφτα χάρτινοι έως γκροτέσκοι χαρακτήρες.
Βαθμολογία 2 / 5
Πηγή : athinorama.gr
