Η δικηγόρος Μαρίνα Καλαιτζή, χαίρει μεγάλης εκτίμησης στους νομικούς κύκλους. Είναι επίμονη, δραστήρια και μεγάλη θέληση. Παρόλο που δεν ήταν σίγουρη αν θέλει να γίνει γιατρός ή δικηγόρος, σήμερα, δε θα άλλαζε με τίποτα την επιλογή της, Είναι αφοσιωμένη στην επιστήμη της και δεν διστάζει, να θυσιάσει την προσωπική της ζωή, για να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, στις δικαστικές αίθουσες.
Στο προσωπικό σου λογαριασμό στο facebook έχεις το motto “Lawyer…not a lier!”. Θεωρείς ότι είναι μια προκατάληψη που συνοδεύει το επάγγελμα σου η απόκρυψη της αλήθειας;
Προκατάληψη ή όχι δε γνωρίζω, ωστόσο διαπιστώνω ότι πολλές φορές στο πρώτο ραντεβού υπάρχουν “καχύποπτοι” εντολείς στους οποίους προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν “είσαι ελέφαντας”. Σας πληροφορώ ότι συνήθως το πιο δυνατό χαρτί σε ένα δικηγόρο είναι η αλήθεια, ή για να είμαι ειλικρινής έστω η χρήση της αλήθειας που συμφέρει.
Διάβασα σε ένα παλαιότερο άρθρο σου, ότι 7 στις 10 αιτήσεις διαζυγίων κατατίθενται από γυναίκες. Από την εμπειρία σου, τι πυροδοτεί τελικά μία γυναίκα για να αποφασίσει να χωρίσει;
Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί διαχρονικά. Πλέον μετά από τόσα διαζύγια, με τα οποία έχω ασχοληθεί, θα έλεγα ότι οι λόγοι κάθε άλλο παρά είναι οι προφανείς. Φυσικά, ποικίλουν οι αιτίες από γυναίκα σε γυναίκα, αλλά σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι βασική αιτία, αποτελεί η ανάγκη να απελευθερωθούν, από ότι νιώθουν ότι τους “δεσμεύει”. Τα δεσμά, δεν είναι πάντα υπαρκτά, πολλές φορές είναι εσωτερικά.
Είναι ποτέ αντιστρέψιμη τελικά μία αίτηση διαζυγίου;
Μου έχει τύχει μόνο μία φορά δυστυχώς , να μεσολαβήσω σε ζευγάρι που χώριζε και τελικώς να είναι μέχρι σήμερα ακόμη μαζί. Πάντα προσπαθώ, όταν υπάρχουν τέκνα, να λειτουργήσω με λογική και να δώσω στους ανθρώπους την ακριβή διάσταση του διαζυγίου. Προτείνω να προσπαθήσουν τίμια, να επισκεφτούν ένα σύμβουλο γάμου, γενικά να μην εγκαταλείψουν αμαχητί. Με θλίψη διαπιστώνω, ωστόσο ότι η πλειοψηφία όταν επισκεφθεί έναν δικηγόρο έχει ήδη λάβει τις οριστικές της αποφάσεις. Επομένως, θεωρητικώς αντιστρέψιμη, πρακτικώς το διαζύγιο μονόδρομος.
Έχει ειπωθεί ότι στην αύξηση διαζυγίων συντέλεσε και η οικονομική κρίση. Ποια είναι η γνώμη σου σχετικά;
Η οικονομική κρίση, αποτέλεσε και αποτελεί αιτία να εμφανίζονται στην επιφάνεια προβλήματα ανάμεσα στα ζευγάρια, τα οποία πολλές φορές εξομαλυνόταν ή έμπαιναν κάτω από το χαλάκι όσο υπήρχε οικονομική άνεση. Το “η φτώχεια φέρνει γκρίνια” είναι μία πραγματικότητα. Και η γκρίνια όταν δεν έχει μέτρο και όριο , οδηγεί σε ρήξη. Σήμερα, δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που παλεύουν για την οικονομική τους επιβίωση και μαζί με αυτή για το γάμο τους.
Με αδερφή την πρώην Έπαρχο Λαγκαδά Καλλιόπη Καλαϊτζή, δε μπορώ να μη ρωτήσω για τις βάσεις που πήρατε από την οικογένεια σας, προκειμένου να γίνετε τόσο δυναμικές και προσηλωμένες στη καριέρα σας και οι δυο.
Καταρχάς σας ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση. Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ έντονα ότι η οικογένεια είναι η αφετηρία για τα μεγάλα αλλά και τα μικρά. Ότι είμαστε, ότι γινόμαστε το κληρονομούμε από τους γονείς μας. Η βάση για όλα είναι η αγάπη. Πολλή πολλή αγάπη και φυσικά οι γονείς που δίνουν το παράδειγμα. Ενθάρρυνση, υποστήριξη, απαιτήσεις και εμπιστοσύνη. Αυτά νομίζω ήταν οι δικές μας βάσεις.
Πως θα χαρακτήριζες τη σχέση σου με την αδερφή σου;
Σχέση εξάρτησης. Είναι αδερφή -ενίοτε η μεγάλη, ενίοτε η μικρή- , φίλη , μαμά για εμένα. Ευλογία να υπάρχει στη ζωή μου. Πρότυπο και κίνητρο να προσπαθώ καθημερινά να της μοιάσω.
Υπάρχει κάποια υπόθεση την οποία θα θέλατε να είχατε αναλάβει εσείς;
Δεν υπάρχει δικηγόρος που να μην έχει ζηλέψει υποθέσεις. Το νομικό μυαλό έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και αντίληψης των γεγονότων. Προσωπικά, με συγκλονίζει η περίπτωση του βιασμού και απόπειρας δολοφονίας της Μυρτούς, στην Πάρο το 2012. Από τις φορές, που αδυνατώ να σκεφτώ απόλυτα νομικά.
Αν είχες απέναντι σου τον 18άχρονο εαυτό σου, θα τον συμβούλευες να το ξανασκεφτεί πριν συμπληρώσει το κουτάκι με τη νομική το μηχανογραφικό του;
Νομική χωρίς δεύτερη σκέψη, ξανά και ξανά.
Πότε συνειδητοποιήσεις ο,τι θέλεις να γίνεις δικηγόρος;
Ομολογώ, ότι δε το επέλεξα ποτέ συνειδητά. Ήμουν ανάμεσα σε Ιατρική και Νομική, στη 2α Λυκείου, για την ακρίβεια, ως κλασικά καλή μαθήτρια. Ουσιαστικά, νομίζω, μόλις δίκασα την πρώτη μου υπόθεση-δικηγόρος λίγων ημερών-ένιωσα ότι ανήκω εδώ.
Έχεις φτάσει ποτέ στα όρια σου; Πως το διαχειρίστηκες και αν σκέφτηκες να τα παρατήσεις.
Τα όρια είναι για να τα ξεπερνούμε. Αυτό πιστεύω. Και για να ανακαλύπτουμε νέες πτυχές του εαυτού μας, που μόνο σε συνθήκες πίεσης γνωρίζουμε. Στα όριά μου, φθάνω όταν νιώθω ότι αδικείται εντολέας μου. Ωστόσο, όταν συμβαίνει αυτό πεισμώνω και προσπαθώ ακόμη πιο σκληρά. Η παραίτηση δεν υπήρξε ούτε ως σκέψη επιλογής για εμένα ποτέ.
