Μία σύντομη απόδραση στο ξενοδοχείο Maçakızı, τον πρωτεργάτη του κοσμοπολιτισμού του γειτονικού Bodrum, όπου διακονεί και ο Έλληνας σεφ Ζήσης Κύρκος. Γράφει ο Εμμανουήλ Χουσάκος.
Το Bodrum φιλοδοξεί να παγιωθεί σε θερινό προορισμό διεθνούς ακτινοβολίας, ενδεχομένως με έναν τρόπο που μπορεί να ξενίσει τους λάτρεις της ουσιαστικής, διακριτικής πολυτέλειας.
Ανάμεσα σε γιγαντιαίες ξενοδοχειακές μονάδες, οργασμό ανέγερσης φασόν συγκροτημάτων βιλών, κοπάδια από mega-yachts, παραλιακά malls και πλαστικές επεμβάσεις επιβιώνει με επιτυχία, από το 1977, πολύ πριν την επέλαση των παραπάνω, το εμβληματικό ξενοδοχείο Maçakızı.
Το δημιούργημα της Ayla Emiroglu, της μποέμ γυναίκας επιχειρηματία, βρήκε μετά από τέσσερις αλλαγές την ιδανική του έδρα, στον ειδυλλιακό κόλπο του Göltürkbükü, για να συνεχίσει να ενσαρκώνει όλα αυτά που πρέσβευε η δημιουργός του και μεταλαμπάδευσε στον γιο της, Sahir Erozan, συνεχιστή του οράματος: χαλαρή διάθεση, ποιότητα που δεν φωνάξει, επαφή με την φύση, αισθητηριακή όξυνση, τέχνη και φυσικά γαστρονομία. Γαστρονομία παντού. Και εξηγούμαι.
Ομολογώ πως δεν είμαι λάτρης των all-inclusive, resort ξενοδοχείων – νιώθω πως μου στερούν την περιπέτεια της περιπλάνησης και τη γοητεία της ανακάλυψης. Ωστόσο στον καλά καμουφλαρισμένο μικρόκοσμό του Maçakızı έχει κανείς πολλά να εξερευνήσει, ιδίως από γαστρονομικής σκοπιάς.
Η οργιώδης μεσογειακή φύση, που αφήνεται να παρεισφρήσει σε κάθε γωνιά του ξενοδοχείου, μπολιάζεται αρμονικά με τις πανταχού παρούσες γευστικές προσκλήσεις-προκλήσεις: σταθμοί υπαίθριας μαγειρικής, ψυγεία γεμάτα με κρασιά, bbq δίπλα σε μεγάλα τραπέζια ξεπηδούν διάσπαρτα στους χώρους του ξενοδοχείου, θέτοντας ξεκάθαρα τις προτεραιότητες της διαμονής μας.
Στα ηνία ολόκληρου του γαστρονομικού κόσμου του ξενοδοχείου βρίσκεται επί σειρά ετών ο Aρμένιος star chef Aret Sahakyan, που έχει διαχρονικά θέσει τους όρους ολόκληρης της γαστρονομικής σκηνής της ευρύτερης περιοχής μέσω της διαμόρφωσης της ιδιότυπης γαστρονομικής ταυτότητας του Maçakızı.
Με συνεχή παρουσία στα μαγειρικά πόστα, παρατηρεί, ρωτά, προσθέτει και αφαιρεί, εξελίσσοντας με ζήλο το δημιούργημά του. Στο πλευρό του τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας σεφ Ζήσης Κύρκος – μία άχαστη συμμαχία στην κουζίνα.
Άλλωστε η μαγειρική συγγένεια των δύο χωρών είναι δεδομένη, αρχής γενομένης από την έμφαση στις πρώτες ύλες και τις κοινές μαγειρικές τεχνικές. Από κοινού επιμελούνται όλες τις λεπτομέρειες των γευστικών εμπειριών των θαμώνων: το πρωινό-ιεροτελεστία, τα comfort snacks του beach club, τους πληθωρικούς, μεσημεριανούς μπουφέδες, το μονάστερο, βασικό εστιατόριο, που δε θα κορεστείς να επισκέπτεσαι, και την τελευταία, οικεία πειραματική, fine-dining προσθήκη, το Ayla, που ομολογουμένως μονοπώλησε τη σκέψη μου.
Το φρέσκο Ayla φέρει επάξια το «ήθος» του ονόματός του και έρχεται θεμελιώσει την παράδοση του Maçakızı που θέλει να ενώνει παρέες θαμώνων γύρω από το τραπέζι, προσκαλώντας σε γευστικά ταξίδια που επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Η μαγική θέα και το design (ο χώρος είναι σχεδιασμένος από τους Campana Brothers, ενώ τα αντικείμενα που συμμετέχουν στην γευστική διαδικασία, με κυρίαρχο το εμβληματικό χρυσό αβγό της Christofle, και η χρήση τους είναι μελετημένα στην εντέλεια) πλαισιώνουν το κυρίως θέμα: το φαγητό.
Ένα ταξίδι γευσιγνωσίας από δικές σου επιλογές που εναλλάσσεται με εμβόλιμες εκπλήξεις από τον σεφ: σπάνιες πρώτες ύλες, εποχικότητα, προηγμένες τεχνικές που στοχεύουν στην ουσία και ουχί στην επίδειξη και ευχάριστα αναπάντεχα παιχνίδια στο πιάτο.
Όπως το μπλε καβούρι με τους πικάντικους, γεμιστούς κολοκυνθανθούς ή το παγωτό από μέλι και βουβαλίσιο kaymak με χαβιάρι. Δοκιμάσαμε ενδιαφέροντα κρασιά του ανερχόμενου τουρκικού αμπελώνα σε συνδυασμό με κορυφαίες, κλασικές επιλογές. Η πιο up-scale, εστιατορική εκδοχή του Maçakızı συμπληρώνει το συνολικό γαστρονομικό αφήγημα, φιλοδοξώντας να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την πολύπλευρη «γαστρονομικότητα» του ξενοδοχείου.
Τελικά, το Maçakızı δικαίως παραμένει σημείο αναφοράς στο ποιοτικό τουριστικό γίγνεσθαι. Ενώ επισκέπτες καταφθάνουν από όλον το κόσμο στον προορισμό, η επίσκεψη στο Macakizi και στα γαστρονομικά του διαμάντια είναι για εμάς ένα πλοιάριο δρόμος και μία καλή ευκαιρία για να περάσεις τα σύνορα.
Πηγή : andro.gr
