Από την αίθουσα σύνταξης του Alter, πάνω στο χορτάρι των γηπέδων με το μικρόφωνο ανά χείρας. Η Λίλα Κουντουριώτη, αν μη τι άλλο είναι μια ευπροσάρμοστη και εργατική δημοσιογράφος, που ανταποκρίθηκε με μεγάλη επιτυχία στην πρόκληση του αθλητικού χώρου. Έχοντας πολλά χρόνια εμπειρίας στα δελτία ειδήσεων, πέρασε στα άγνωστα νερά της αθλητικής δημοσιογραφίας και αποδείχθηκε τελικά πως πρόκειται για κάτι που της ταιριάζει περισσότερο. Φέτος την παρακολουθούμε στην εκπομπή «Η Ώρα των Πρωταθλητών» στη Nova, ενώ όταν δεν βρίσκεται μέσα στα γήπεδα, ασχολείται με την ανατροφή και την φροντίδα του γιου της. Και όπως φαίνεται καταφέρνει να συνδυάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τα δύο.
Ως μια γυναίκα στα γήπεδα ποιες είναι οι αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζεις;
Για το ότι φέτος είμαστε πολύ περισσότερο στα γήπεδα, δεν παραπονιέμαι πολύ, γιατί έτσι έχουμε μια πιο ευρωπαϊκή εικόνα. Το κρύο και τα χιόνια είναι αντικειμενικές δυσκολίες. Αν με ρωτήσεις για το πώς με δέχονται στα γήπεδα, θα σου πω πως έχω καλή σχέση με τον κόσμο. Δεν με έχουν κάνει ποτέ να νιώσω άβολα. Ίσα ίσα με βλέπουν σαν έναν δικό τους άνθρωπο, που τόσα χρόνια τον έβλεπαν μόνο από μακριά και ξαφνικά είναι εκεί κοντά τους.
Οι αθλητές και οι συντελεστές θεωρείς πως σου φέρονται λίγο πιο γλυκά; Σε βοηθούν περισσότερο, σου δίνουν προτεραιότητα σε σχέση με άντρες συναδέλφους σου;
Κοίταξε, είναι λογικό όταν υπάρχει μια γυναίκα ανάμεσα σε τόσους άντρες, με κάποιο τρόπο να της φέρονται λίγο πιο ευγενικά. Από την άλλη, εγώ δεν έχω ζητήσει ποτέ ιδιαίτερη μεταχείριση επειδή είμαι γυναίκα. Ακόμη κι αν κάτι είναι λίγο πιο extreme και hardcore θα το κάνω. Και σε αυτόν τον χώρο, αν ζητήσεις ειδική μεταχείριση, είσαι λίγο σαν κουτσό άλογο. Εγώ ποτέ δεν έπαιξα αυτόν τον ρόλο, ήθελα να με αντιμετωπίζουνε με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουνε και τους άντρες συναδέλφους. Τώρα εντάξει, αν κάποιες φορές κάποιοι είναι ευγενικοί και λίγο πιο gentlemen, αυτό είναι ευπρόσδεκτο, δεν είναι κάτι που με έχει ενοχλήσει.
Ήταν συνειδητή η επιλογή σου να ακολουθήσεις τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας;
Όταν έκλεισε το Alter, μου έγινε η πρόταση να κάνω μια εκπομπή, από έναν αρχισυντάκτη στη Nova και στην συνέχεια από την διεύθυνση του καναλιού. Εγώ στην αρχή νόμιζα ότι θα κάνω δελτία ειδήσεων, όπως είχα συνηθίσει. Μετά κατάλαβα ότι το πλάνο τους ήταν να γίνει αθλητική εκπομπή. Είπα τότε, πάμε να το δούμε κι αυτό, ποτέ δεν ξέρεις. Στην ουσία ίσχυσε το «ουδέν μονιμότερον, του προσωρινού» και βρέθηκα να είμαι στα αθλητικά, σχεδόν τόσα χρόνια, όσα ήμουν και στα δελτία ειδήσεων. Ήταν θέμα επιβίωσης δεν ήταν συνειδητή επιλογή. Καμιά φορά όμως πρέπει να πηγαίνεις, εκεί που σε πάει η ζωή. Νομίζω τελικά πως τα αθλητικά με πήγαν πιο καλά απ΄ό,τι τα δελτία.
Έχεις σταματήσει δηλαδή το «φλερτ» με τα δελτία ειδήσεων, ή είναι κάτι που δεν έχεις αφήσει εντελώς πίσω σου;
Νομίζω το έχω αφήσει πίσω μου εντελώς. Δηλαδή πλέον μου φαίνεται πιο ευχάριστο το κλίμα στα αθλητικά, γιατί οι αθλητικοί συντάκτες είναι και πιο ευχάριστοι άνθρωποι. Δεν ασχολούνται με μαυρίλα, με οικονομικά και δολοφονίες. Αν ξεκινούσα ξανά τα δελτία, θα πήγαινα κατευθείαν στα αθλητικά. Με καλύπτουν απόλυτα, έχω βρει τον ρόλο μου, νιώθω πάρα πολύ καλά και πλέον έχω προσαρμοστεί.
Τα τελευταία χρόνια όμως το ποδόσφαιρο πέρασε μια πολύ μεγάλη κρίση. Έχεις δει εσύ ότι υπάρχει εξυγίανση τον τελευταίο καιρό, μετά απ΄όλα αυτά που είχαν συμβεί;
Όχι, δεν υπάρχει εξυγίανση. Τα πράγματα είναι τόσο τοξικά, ακόμα και οι παράγοντες του ποδοσφαίρου ρίχνουν διαρκώς φαρμάκι και δηλητήριο, που επηρεάζει άμεσα τους φιλάθλους. Σε καμία περίπτωση δεν βλέπω να πηγαίνουμε προς το καλύτερο, βλέπω το μίσος να φουντώνει ακόμα περισσότερο. Ποτίζουν τους φιλάθλους με μίσος που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Φαίνεται αυτό και από τις απόπειρες δολοφονίας, είδαμε τι έγινε με τον διαιτητή που τον ξυλοκόπησαν και ήθελαν να τον σκοτώσουν. Πρόκειται για κάτι που θα έπρεπε να φέρνει χαρά στον κόσμο, δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε για την ζωή μας. Αλλά βλέπεις ότι αυτό δεν είναι εφικτό στην Ελλάδα πια.
Τι θα έλεγες στους φανατικούς οπαδούς;
Θα τους έλεγα, παιδιά το ποδόσφαιρο είναι χαρά, θα έπρεπε να μας γεμίζει ικανοποίηση και να περνάμε ωραία τον χρόνο μας. Θα έπρεπε οι οικογένειες να έχουν την δυνατότητα να πηγαίνουν και να βλέπουν αγώνες. Θα έπρεπε να προβάλλεται το πνεύμα του αθλητισμού. Θα τους έλεγα πως πρέπει να χαλαρώσουν και να το δούνε έτσι. Θα έπρεπε να δούμε πρότυπα αθλητών, που να εμπνέουν τον κόσμο και τα μικρά παιδιά. Και όχι αθλητές που χειρονομούν, κάνουν δηλώσεις μίσους και χειροτερεύουν τα πράγματα.
Οι ποδοσφαιριστές έχουν την φήμη των κακών παιδιών. Ισχύει αυτό;
Όχι μωρέ. Θα έλεγα μάλιστα ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί ποδοσφαιριστές έχουν κάνει βήματα προς τα μπροστά, και σχετικά με την μόρφωση και σχετικά με την εκπαίδευσή τους. Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι. Προφανώς θα υπάρχουν και πιο καλοί και πιο κακοί χαρακτήρες, αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι κακά παιδιά. Αλίμονο.
Τι σε χαλαρώνει μέσα στην μέρα σου;
Δεν με χαλαρώνει τίποτα (γέλια). Όταν έχεις τις απαιτήσεις που έχει ένα μωρό δυόμισι ετών, είναι δύσκολο να χαλαρώσεις. Όλη μου η μέρα περιστρέφεται γύρω από αυτό. Βέβαια σε χαλαρώνει και λίγο, γιατί όταν μπαίνεις στον κόσμο των μικρών παιδιών, φεύγει το μυαλό σου από οτιδήποτε άλλο. Από την μια δεν με αφήνει ποτέ να χαλαρώσω 100%, από την άλλη το μυαλό μου χαλαρώνει μόνο όταν ασχολούμαι με τον γιο μου.
Όταν σου συμβαίνει κάτι καλό, ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο τηλεφωνείς;
Τηλεφωνώ πρώτα στον σύζυγό μου και μετά στην μητέρα μου.
Παρακολουθείς φέτος κάτι στην τηλεόραση που σου αρέσει;
Τελευταία βλέπω λίγο Master Chef, παρότι δεν έχω πολύ χρόνο να ασχοληθώ με την μαγειρική. Αλλά ειδικά το Master Chef και οι τρεις αυτοί κριτές, με έχουν κερδίσει και το παρακολουθώ, σχεδόν φανατικά μπορώ να πω.
Έχεις κάνει φιλίες μέσα στον χώρο που έχουν κρατήσει. Πώς το κατάφερες αυτό;
Οι φιλίες που έκανα εγώ δεν ήταν με άμεσους συνεργάτες μου, ήταν με ανθρώπους που, ναι μεν συνυπήρχαμε σε κανάλια, αλλά δεν είχαμε άμεση ανάγκη να κάνουμε παρέα λόγω της καθημερινής τριβής. Οπότε ίσως να είναι κι αυτός ένας τρόπος να κρατήσει μια φιλία. Το γεγονός δηλαδή πως ήταν όντως φιλία, δεν ήμασταν ένα 24ωρο σε ένα γραφείο και γι΄αυτό κάναμε παρέα.
