Καλύτερα από ποτέ νιώθει η Kim Cattrall, που φωτογραφίζεται για τη Vogue Greece και μιλάει στον Βλάση Κωστούρο με ειλικρίνεια, αποκαλυπτική διάθεση και χιούμορ.
Όσο περιμένω την Kim Cattrall να εμφανιστεί στο διπλανό παραθυράκι του zoom, παρατηρώ το βλέμμα της στην αποκλειστική φωτογράφιση που έκανε για τη Vogue Greece στη Νέα Υόρκη. Αποφασιστικό, χορτασμένο, αισιόδοξο. Θυμήθηκα τη μητέρα μου που έλεγε ότι μπορείς να καταλάβεις πολλά για έναν άνθρωπο από το βλέμμα του, αφού από εκεί περνά όλη του η ζωή. Και η ζωή της Cattrall μοιάζει πλήρης και συναρπαστική. Το καταλαβαίνεις αν κοιτάξεις το πλούσιο βιογραφικό της, τη σπουδαία της διαδρομή της στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, με ρόλους που άφησαν εποχή και ανέκαθεν έφεραν κάτι από τη μοναδική ενέργεια που τη χαρακτηρίζει. Την πετυχαίνω, ίσως, στην πιο κατασταλαγμένη φάση της, πρόθυμη να δώσει πολλά ακόμα στην υποκριτική, αλλά και να απολαύσει με μεγαλύτερη ωριμότητα τα μαθήματα ζωής που την έφεραν πιο κοντά στον πραγματικό της εαυτό.
Καλημέρα Kim, με ακούς καλά;
Σε ακούω πολύ καλά. Δεν έχω μεγαλώσει και τόσο για να μην ακούω! Αστειεύομαι!
Δείχνεις πιο όμορφη από ποτέ. Σε έβλεπα τις προάλλες μαζί με μια μεγάλη παρέα στο About my Father και άκουγα τα σχόλια που γίνονταν. Κάθε φορά που εμφανιζόταν ο Robert De Niro, όλοι έλεγαν πόσο γοητευτικά μεγαλώνει, ενώ μόλις έμπαινες εσύ στο πλάνο η συζήτηση πήγαινε στο αν έχεις κάνει κάτι στο πρόσωπό σου, στο πώς καταφέρνεις και διατηρείς τη φρεσκάδα σου κ.λπ.
Υποθέτω ότι μιλάς για τον ηλικιακό ρατσισμό, έτσι; Βρίσκεται παντού, φυσικά. Επειδή είσαι γυναίκα, οι περισσότεροι σε θεωρούν μειονότητα και με το πέρασμα του χρόνου γίνεσαι επιπλέον μια ηλικιωμένη μειονότητα. Προσωπικά νομίζω ότι δείχνω καλύτερα από ποτέ. Και ξέρεις γιατί; Είμαι πιο ελεύθερη. Γνωρίζω περισσότερα για τη ζωή. Αυτά είναι τα δώρα του να μεγαλώνει κανείς. Ε, το μειονεκτήματα είναι μερικές φορές η ενέργεια. Κουράζεσαι γρήγορα. Πάντα θα υπάρχει η κριτική για τις γυναίκες –ειδικά για τις διάσημες– ότι πρέπει να είναι διαρκώς ο τέλειος εαυτός τους. Αυτό όμως εξαρτάται από τις ίδιες. Εγώ θα έλεγα σε όλες να τους γράψουν όλους στα παλιά τους τα παπούτσια. Είσαι ευχαριστημένη με την εμφάνισή σου; Αν είσαι εσύ, θα είναι και οι άλλοι. Ίσως όχι αμέσως, αλλά είναι η ζωή σου. Πώς να το κάνουμε;
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις να αντιμετωπίσεις σήμερα ως γυναίκα;
Μιλώντας για μένα, μια γυναίκα στα εξήντα της δηλαδή, νομίζω ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να συνεχίσεις να είσαι απαραίτητη, να εργάζεσαι, να μπορείς να μεταφέρεις ένα μήνυμα, να είσαι επίκαιρη. Είχα πάντα πρότυπο τη μητέρα μου. Παρότι δεν μπόρεσε ποτέ να συνδεθεί με μια δουλειά που θα την έκανε ευτυχισμένη, και για μεγάλα χρονικά διαστήματα ήταν καταθλιπτική και μόνη, δεν έχανε ποτέ το πείσμα της. Αυτό μου το μετέδωσε. Την ευχαριστώ γιατί με έμαθε να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και να μην επιτρέπω στους άλλους να ελέγχουν την αφήγηση του ποια είμαι. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για τις νέες γυναίκες.
Τώρα μου ήρθε στο μυαλό μια φράση που λες σαν Madolyn στο Glamorous του Netflix: «Για να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει να έχεις θράσος κι εγώ είμαι απλώς μια γυναίκα».
Ξέρεις, αισθάνομαι ότι έχω γύρω μου έναν στρατό γυναικών, ειδικά της γενιάς μου, που θα συνεχίζουν για εκατομμυριοστή φορά αν χρειαστεί να υποστηρίζουν άλλες γυναίκες σχετικά με το πώς θέλουν να είναι η ζωή τους. Το να πηγαίνω ακόμα σε πορείες για τα δικαιώματα των γυναικών είναι λυπηρό, είναι όμως και μια ευκαιρία για τη νεότερη γενιά να καταλάβει τι έχει να χάσει αν δεν αγωνιστεί για τα δικαιώματά της.
Να ελαφρύνω λίγο το κλίμα; Πόσο feel-good σειρά ήταν το Glamorous! Διασκέδασα τόσο πολύ!
Χαίρομαι που το λες! Κι εγώ πέρασα υπέροχα. Σε αυτό το σημείο της καριέρας μου θέλω να διασκεδάζω και να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Θέλω να γελάω και να κάνω και τους άλλους να γελάνε. Είναι μεγάλο προνόμιο αν μπορώ να το πετύχω. Μου αρέσει να παίζω ισχυρές γυναίκες που δεν απολογούνται. Μου αρέσει να είμαι μια γυναίκα σε έναν αντρικό κόσμο και να τον αναδημιουργώ σύμφωνα με αυτό που μου ταιριάζει. Κάπως έτσι μου αρέσει και να συνεργάζομαι με ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ και περνάμε καλά, όπως η Patricia Field, ας πούμε. Περάσαμε καταπληκτικά στο Glamorous. Την εμπιστεύομαι και την αγαπώ πολύ. Μπορεί να αναδείξει τον πραγματικό χαρακτήρα ενός ρόλου μέσω των ρούχων. Μ’ αρέσει πια να δουλεύω με ανθρώπους που σέβομαι. Θέλω να ξυπνάω το πρωί, να πηγαίνω στη δουλειά μου και να λέω στους συνεργάτες μου: «Ρε, φίλε, το απολαμβάνω πολύ που θα περάσουμε τη μέρα μαζί!». Όταν ήμουν νεότερη τα έπαιρνα όλα σοβαρά. Πλέον δεν θέλω ούτε για μια ώρα να βρίσκομαι σε μια συνθήκη που δεν την απολαμβάνω. Ξέρω καλά πότε ασχολούμαι και πότε δεν ασχολούμαι με κάτι. Αν δεν είμαι αφοσιωμένη κάπου, τότε δεν μπορώ να βρίσκομαι εκεί ούτε για ένα λεπτό.
Τη σύντομη επιστροφή σου ως Samantha Jones στο φινάλε της δεύτερης σεζόν του And Just Like That την απόλαυσες εξίσου;
Φυσικά! Η Samantha για μένα ήταν πάντα ένας διασκεδαστικός χαρακτήρας. Έδωσα τόσα πολλά από τον εαυτό μου σε αυτόν τον ρόλο, την προσωποποίησα μ’ έναν τρόπο που πια τη νιώθω σαν δικό μου άνθρωπο. Ήταν υπέροχο να επιστρέψω, έστω για λίγο, στο σύμπαν αυτής της γυναίκας που έχει κάνει τόσους ανθρώπους χαρούμενους με τις ατάκες της.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η κληρονομιά που άφησε το Sex and the City; Γιατί αφορά το κοινό ακόμα μετά από τόσα χρόνια;
Μου είναι δύσκολο να μιλάω γι’ αυτό, επειδή ήμουν κομμάτι του. Αναπολώ την εμπειρία με ευγνωμοσύνη. Σίγουρα άλλαξε τη ζωή μου. Και νομίζω ότι άλλαξε και τη ζωή πολλών γυναικών. Τις έκανε να ζητούν περισσότερα. Πάντα έβλεπα τη Samantha σαν μια σύγχρονη Αφροδίτη. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το σεξ. Μιλάω για τη δύναμή της. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε τέτοιες τολμηρές, δυναμικές γυναίκες στο προσκήνιο. Ήταν μια σειρά που έφερε τις γυναίκες κοντά, έδειξε τι πραγματικά συζητούν μεταξύ τους, πώς αντιδρούν απέναντι στους άνδρες, πώς είναι μια γυναικεία φιλία. Οι τέσσερις χαρακτήρες ήταν μια ολοκληρωμένη γυναίκα, γι’ αυτό και όλες μπορούσαν να ταυτιστούν με όλες. Ήταν της εποχής του και για την εποχή του, αλλά μπορείς ακόμα να το απολαύσεις, επειδή είναι ξεχωριστό. Σου ξαναλέω όμως ότι δεν μπορώ να το δω όπως το βλέπεις εσύ ή κάποιος φαν, επειδή ήμουν μέσα σε αυτό.
Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για τους λόγους που δεν επέστρεψες στο And Just Like That και ξέρω ότι δεν επιθυμείς να μιλάς για όλα αυτά. Θα ήθελα μόνο να μου πεις αν πιστεύεις ότι μια καριέρα χτίζεται καλύτερα πάνω στα «όχι» που λες και λιγότερο στα «ναι».
Στο μυαλό μου πάλι έρχεται η καλή μου φίλη Patricia Field. Ένας από τους λόγους που τη θαυμάζω είναι για το ένστικτό της. Αυτό που συμβαίνει καθώς μεγαλώνεις είναι ότι ωριμάζει μέσα σου το τι είναι καλό για σένα. Έχεις κάτι που σε καθοδηγεί. Ένστικτο για έναν ρόλο, για έναν συνεργάτη, για μια κατάσταση. Στην παρούσα φάση το ένστικτό μου είναι στα καλύτερά του. Είμαι πολύ συντονισμένη σχετικά με τις επιθυμίες μου. Με αποσύρω από κάτι όταν δεν μου ταιριάζει. Λέω, «Kim, αυτό ίσως δεν είναι για σένα». Συμβαίνουν τόσα πολλά κάθε μέρα, σε κάθε πόλη, σε κάθε σχέση, σε κάθε χώρο εργασίας. Πρέπει να φροντίζεις όχι μόνο τη σωματική σου υγεία, αλλά και την ψυχική. Οφείλεις να ελέγχεις τις καταστάσεις στις οποίες επιτρέπεις στον εαυτό σου να εισέλθει. Ένα «όχι» που θα πεις δεν είναι και τόσο φοβερό. Δείχνει απλώς ότι κάτι δεν είναι σωστό για σένα.
Είχες αυτή τη στάση από την αρχή της καριέρας σου;
Τότε έλεγα «ναι σε όλα»! (Γελάει). Έλεγα «ναι» σε κάθε δουλειά που μου προσφερόταν, πρώτα απ’ όλα για οικονομικούς λόγους. Από την άλλη, επειδή είχα τελειώσει σχολή θεάτρου, δεν ήξερα πώς να λειτουργήσω σαν ηθοποιός σε ένα τηλεοπτικό ή σε ένα κινηματογραφικό πλατό και έλεγα «ναι» σε πολλές σειρές και ταινίες για να αποκτήσω εμπειρία. Στο ξεκίνημά μου έπαιζα με τον Jack Lemmon και σκεφτόμουν «Θεέ μου! Θέλω τόσο πολύ να μάθω να παίζω σαν αυτόν!». Σκεφτόμουν πάντα πολύ πρακτικά, με την έννοια του πώς μπορώ να μάθω περισσότερα, να γίνω καλύτερη.
Τι ρόλους σου αρέσει να παίζεις τώρα;
Ρόλους με τους οποίους να μπορώ να δημιουργώ συναισθήματα οικεία στους περισσότερους ανθρώπους. Ο ρόλος μου στο Glamorous μου αρέσει πολύ. Παίζω μια γυναίκα που ήθελε περισσότερη ζωή, που ένιωθε να πνίγεται από αυτό που νόμιζαν οι άλλοι ότι είναι. Αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορώ πραγματικά να ταυτιστώ. Όταν γνωρίζεις τεράστια επιτυχία νωρίς στη ζωή σου, δεν είναι όλα απλά. Θέλω να πω ότι ο κόσμος με έχει ακόμα στο μυαλό του σαν την Emmy από το Mannequin ή σαν τη Samantha από το Sex and the City. Είναι συνειδητή η απόφασή μου να παίξω πια κάτι διαφορετικό, αλλά που να μπορώ να το καταλάβω. Γιατί αν δεν το καταλαβαίνω, δεν μπορώ να το παίξω. Το να είσαι στα εξήντα σου είναι πολύ διαφορετικό από τα είκοσι ή τα τριάντα σου. Δόξα τω Θεώ! Και θέλω να μιλήσω γι’ αυτό. Θέλω με τους ρόλους μου από δω και πέρα να μιλήσω στις γυναίκες της ηλικίας μου και να τους πω «Κοιτάξτε, έτσι είμαι τα 60 μου. Πώς είναι τα δικά σας 60;».
Η μόδα ήταν ένα από τα βασικά σου εργαλεία για να αναδείξεις έναν ρόλο.
Πράγματι. Έχω μια πολύ ενδιαφέρουσα σχέση με τη μόδα. Μεγάλωσα στο Λίβερπουλ της Αγγλίας και όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου δούλευε στο πιο μοντέρνο πολυκατάστημα της πόλης. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’50, την εποχή του New Look. H μητέρα μου ήταν πάντα ντυμένη στην πένα. Τα πρώτα ονόματα που θυμάμαι να με μαθαίνει ήταν Dior και Balenciaga. Με γοήτευαν τα σχήματα και τα χρώματα των ρούχων τους. Αργότερα, ως φοιτήτρια στη Νέα Υόρκη, έμενα σε μια γυναικεία εστία που την υποστήριζαν οικονομικά οι πάμπλουτες κυρίες του Upper East Side, οι οποίες συνήθιζαν να μας πουλάνε σε πολύ οικονομικές τιμές ρούχα από προηγούμενες σεζόν που δεν τα ήθελαν. Κάπως έτσι αγόραζα καταπληκτικά Balenciaga για 15 δολάρια! Δεν θα ξεχάσω κάποια στιγμή που η μαμά μου είχε έρθει να με επισκεφτεί και αγόρασε ένα φόρεμα που στο εσωτερικό έγραφε «Κυρία Rockefeller»! Τέλος πάντων, ανέκαθεν με συγκλόνιζαν οι μεγάλοι σχεδιαστές. Είμαι ερωτευμένη με όσα σπουδαία μπορεί να γεννήσει η ανθρώπινη φαντασία. Οι περισσότεροι σήμερα μπορεί να αναγνωρίζουν ότι φοράς κάτι πολύτιμο, αλλά δεν δίνουν σημασία. Εγώ είμαι ακριβώς το αντίθετο. Όταν αγοράζω κάτι νιώθω ότι πρέπει να είμαι σίγουρη για την αξία του, προκειμένου να κερδίσει μια θέση στην ντουλάπα μου. Όταν μιλάμε για υψηλή ραπτική, μιλάμε για έργα τέχνης. Οφείλεις να τα προσέχεις. Το παίρνω πολύ σοβαρά όλο αυτό.
Σε είδαμε πρόσφατα να φοράς και ένα φόρεμα του Βασίλη Ζούλια.
Ας είναι καλά η Patricia Field που μου συστήνει Έλληνες σχεδιαστές. Νομίζω ότι έχετε ορισμένα υπέροχα ταλέντα εκεί στην Ελλάδα, που δυστυχώς πρέπει να φύγουν από την πατρίδα τους και να έρθουν σε μια μεγαλύτερη αγορά για να λάμψουν. Εμπιστεύομαι το ένστικτο της Pat, η οποία αγαπά τους Έλληνες σχεδιαστές. Μαζί της νιώθω ότι ανακαλύπτω κάτι πολύτιμο από τον χώρο της μόδας.
Που βρίσκεσαι τώρα; Ακούω μια ανδρική φωνή στο βάθος.
Είμαι στο σπίτι μου στη Νέα Υόρκη, με τον σύντροφό μου, τον Russell. Ζούμε μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου και της νήσου Βανκούβερ, όπου μεγάλωσα. Περισσότερο σπίτι μου νιώθω το Βανκούβερ. Είναι όλες μου οι νεανικές αναμνήσεις, συνδέομαι με τις ρίζες μου, χαλαρώνω πραγματικά. Με τον Russell κάνουμε πεζοπορία, ποδηλασία, κολύμπι, καγιάκ. Εκεί βρίσκω ηρεμία να διαβάσω – είμαι μανιώδης αναγνώστρια.
Πώς βιώνεις τον έρωτα σε αυτήν τη φάση της ζωής σου;
Διασκεδάζουμε πολύ με τον Russell. Υπάρχει αγάπη και νοιάξιμο. Πάντα δούλευα σκληρά για να κάνω τις σχέσεις μου να λειτουργήσουν, αλλά το έκανα μόνη μου. Τώρα το δουλεύουμε μαζί. Νιώθω ευλογημένη που το έχω. Ανέκαθεν ήμουν μονογαμική, δεν είχα πολλές σχέσεις στη ζωή μου και αυτό που έχω τώρα το εκτιμώ πολύ.
Η σεξουαλική ζωή στα εξήντα είναι κάτι σαν τέλειος διάλογος;
Νομίζω ότι πολλές γυναίκες αφήνουν το σεξ πίσω μετά από μια ηλικία. Για μένα το σεξ ξεκινάει στον εγκέφαλο, όχι εκεί κάτω! (Γελάει). Όσο μεγαλώνεις, η σεξουαλική ορμή αλλάζει δραματικά και αυτό που γίνεται πραγματικά πιο σημαντικό είναι αυτό που χτίζεις με τον άλλον. Το σεξ είναι ένα μέρος αυτού του οικοδομήματος. Δεν είναι τα πάντα. Είναι ένα μέρος της αυτοέκφρασής μου και δεν θέλω να το χάσω. Με κάνει χαρούμενη.
Το να μάθεις πώς να είσαι χαρούμενη ήταν ένα δύσκολο μάθημα ζωής;
Οι περισσότερες γυναίκες δεν έμαθαν ποτέ ότι το βασικότερο μάθημα στη ζωή είναι να μάθεις να σκέφτεσαι. Διδάχτηκαν να σκέφτονται πρώτα τους άλλους και μετά τους εαυτούς τους. Οι γυναίκες καλούνται να καλύψουν πολλούς ρόλους. Η μαμά μου στο τέλος της ζωής της δεν ήταν απλώς κουρασμένη, ήταν εξαντλημένη. Οι γυναίκες είχαν πάντα έναν σκληρό αγώνα μπροστά τους. Ακόμα και τώρα, στην εποχή που ζούμε, δεν προχωράμε πάντα μπροστά. Λοιπόν, αυτό που τελικά με έμαθε η ζωή είναι να επιβιώνω, να έχω φωνή και να τη χρησιμοποιώ, επιδιώκοντας αυτό που με κάνει ευτυχισμένη.
Πηγή : vogue.gr
