ον Δεκέμβρη του 1943 οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής εξουδετέρωσαν τα Καλάβρυτα ως αντίποινα. Τουλάχιστον 700 άνθρωποι δολοφονήθηκαν, ενώ οι απώλειες σε υλικά αγαθά και σπίτια αριθμούν ακόμα περισσότερες εκατοντάδες. Κανείς δεν πλήρωσε για τη σφαγή, όπως επίσης όμως κανείς δεν ξέχασε όσα συνέβησαν. Και 78 χρόνια μετά, το τραγικό συμβάν προσφέρει την έμπνευση σε μια ταινία που φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο τις ναζιστικές θηριωδίες. Ο σκηνοθέτης Νικόλας Δημητρόπουλος («Alter Ego») ξεκινά το ταξίδι στο παρελθόν από το σήμερα. Εκεί όπου μια Γερμανίδα δικηγόρος (Άστριντ Ρόος) καλείται να αποκρούσει τις ελληνικές αξιώσεις για αποζημίωση των θυμάτων των ναζί. Στο πλαίσιο της έρευνας συναντά τον Νικόλα Ανδρέου (ο σπουδαίος Μαξ Φον Σίντοφ) έναν από τους τελευταίους επιζήσαντες του ολοκαυτώματος, ο οποίος με τα όσα συνταρακτικά έχει να πει θα φέρει την ηρωίδα προ των ιστορικών ευθυνών των προγόνων της.
Όπως η πλοκή εκτυλίσσεται σε δύο παράλληλες χρονικές περιόδους, έτσι και η ταινία εμφανίζει δύο αντίθετα πρόσωπα. Όσο η δράση λαμβάνει χώρα το ’43, ο Δημητρόπουλος επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη αφηγηματική λιτότητα, αμβλύνει τον αντίκτυπο των πιο έντονων σκηνών και σμιλεύει ένα απειλητικό, υποβλητικά ελεγειακό ύφος. Οι σύγχρονες ενότητες, ωστόσο, μοιάζουν συγκριτικά ξέπνοες και σχηματικές, όπως η απλοϊκή εξέλιξη της ερμηνευτικά αδύναμης Ρόος, με μοναδική εξαίρεση τον λιγομίλητα επιβλητικό Φον Σίντοφ στον τελευταίο ρόλο του. Έπειτα, διακρίνεται μια συμπάθεια προς τις εύκολες συγκινήσεις, ειδικά στο δεύτερο μισό, η οποία αποδυναμώνει αισθητά την αφήγηση, αλλά τουλάχιστον δεν αποπροσανατολίζει από το ζητούμενο. Το οποίο είναι η αδιαμφισβήτητη αντιναζιστική διάσταση της ταινίας και η ξεκάθαρη θέση της υπέρ των θυμάτων του φασισμού.
Ελλάδα. 2021. Διάρκεια: 99΄. Διανομή: TANWEER.
Πηγή: athinorama.gr
