Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του κοσμοπολίτη σεναριογράφου Σταύρου Παμπαλλή («Shirley Adams» του Νοτιοαφρικανού Όλιβερ Ερμάνους, «Turbulence» του Βρετανού Μάικλ Κλίφορντ, «Το Αγόρι στη Γέφυρα» του Κύπριου Πέτρου Χαραλάμπους) εστιάζει, όπως και οι προηγούμενες δουλειές του, σε ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο μιας αναπτυγμένης, οργανωμένης και ευνομούμενης πραγματικότητας. Παιδιά, ιδιόρρυθμοι μουσικοί, γυναίκες με σοβαρά οικογενειακά προβλήματα και τώρα ένας άντρας που συμπληρώνει τέσσερα χρόνια στην ανεργία. Το σενάριο τον κρατάει χωρίς όνομα, τονίζοντας το συμβολισμό του ως εκπρόσωπο μιας ολόκληρης κοινωνίας (σε πρώτο επίπεδο της κυπριακής), η οποία έχει πέσει θύμα στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης.
Παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών, νιώθει πως δεν μπορεί να προστατέψει την οικογένειά του, γι’ αυτό και μόλις του δοθεί η τελευταία, τραβηγμένη από τα μαλλιά ευκαιρία θα ορθώσει το ανάστημά του. Με τον άνθρωπο της τράπεζας ο οποίος ήρθε για να κάνει κατάσχεση του σπιτιού τους να κείτεται νεκρός στην αποθήκη τους μετά από ατύχημα, ταμπουρώνεται στη μονοκατοικία του μαζί με τη γυναίκα του, τον ηλικιωμένο πατέρα του και το όπλο του, περικυκλωμένος από αστυνομικές δυνάμεις.
Από τη «Σκυλίσια Μέρα» ως το «Mad City», το μοτίβο τού παγιδευμένου από ένα απάνθρωπο σύστημα θύματος που εξεγείρεται, πριν αναπόφευκτα συντριβεί, μας είναι κινηματογραφικά οικείο. Ο Παμπαλλής το προσαρμόζει στην παρούσα κυπριακή πραγματικότητα, δοκιμάζοντας μια ριψοκίνδυνη αφηγηματική ισορροπία. Αφενός επιχειρεί να καταγγείλει ηχηρά την εξευτελιστική φτωχοποίηση του σύγχρονου μεσοαστού και αφετέρου δοκιμάζει να αλαφρύνει την έντονη δραματικότητα της όλης κατάστασης με διαρκείς χιουμοριστικές παρεμβάσεις. Όλα, όμως, είναι μερικούς τόνους ανεβασμένα πάνω από τη «μελωδική» γραμμή, καταλήγοντας σε μια παθιασμένη πλην παράφωνη ενορχήστρωση.
Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παίζουν διαρκώς πολιτικές ειδήσεις που όλες τους αφορούν το Κυπριακό, το πολιορκημένο σπίτι βρίσκεται ακριβώς επάνω στην Πράσινη Γραμμή, οι Τούρκοι στρατιώτες πυροβολούν στο ψαχνό με το παραμικρό, η στυγνή broker που συλλαμβάνεται όμηρος μοιάζει να έρχεται από άλλη… κωμωδία, ενώ οι μετρημένες μελοδραματικές ευκολίες (το συνειδησιακό ξέσπασμα της golden girl, η συνάντηση ταξιτζή και κόρης του ήρωα) πολλαπλασιάζονται στο πομπώδες, διδακτικό φινάλε. Βραβευμένος από κοινό και κριτικούς (Έλληνες και ξένους) στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο Παμπαλλής, αναντίρρητα, διαθέτει σκηνοθετική ευελιξία, αίσθηση του σφιχτού ρυθμού και αγγίζει διακριτικά μερικές ενδιαφέρουσες θεματικές, όπως η σχέση έννομης και παράνομης βίας (η στρατιωτική εκπαίδευση, η διαρκής παρουσία όπλων), αλλά και η σύγχρονη, συγκεχυμένη έννοια του αντρισμού (ο προστάτης της οικογένειας). Τις στριμώχνει, όμως, μέσα σε μια καταγγελτική πολιτικοκοινωνική κατήχηση που θέλει να είναι ταυτόχρονα και συγκινητικό δράμα και κωμωδία καταστάσεων και αστικό γουέστερν.
Σκηνοθεσία: Σταύρος Παμπαλλής. Πρωταγωνιστούν: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Δάφνη Αλεξάντερ, Νιόβη Χαραλάμπους, Ακύλλας Καραζήσης, Ανδρέας Μασούρης. Ελλάδα, Κύπρος, Μ. Βρετανία. 2019. Διάρκεια: 88΄.
Πηγή: athinorama.gr
