Με τους Αμερικανούς να επιμένουν πως μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι θέμα ημερών και μάλιστα πριν τη λήξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο (ήτοι πριν τις 20 Φεβρουαρίου) είναι προφανές πως η επικείμενη πρώτη συνάντηση της χρονιάς για τους υπουργούς Οικονομικών και τους κεντρικούς τραπεζίτες του G20, στις 17-18 Φεβρουαρίου, αποκτά και γεωπολιτικό… χρώμα στην ατζέντα της.
Αν και το ραντεβού της Τζακάρτα (δεδομένου πως την προεδρία του γκρουπ έχει αναλάβει η Ινδονησία) ήδη είχε αποκτήσει κρίσιμο χαρακτήρα σε ένα διάστημα που η εκτίναξη του πληθωρισμού σήμανε το τέλος της εποχής της αθρόας και φτηνής ρευστότητας από την πλευρά των κεντρικών τραπεζών υποχρεώνοντας τις οικονομίες και τις αγορές να λειτουργήσουν με νέα δεδομένα.
H βαριά σκιά του πληθωρισμού
Με την αντιμετώπιση της πανδημίας και την ανάκαμψη των οικονομιών να συνεχίζονται σε διαφορετικούς ρυθμούς, το αυξημένο ρίσκο του επίμονα υψηλού πληθωρισμού ήρθε να ταρακουνήσει συθέμελα τα θεμέλια της ομάδας, δεδομένου πως η τροχιά σύσφιγξης της νομισματικής πολιτικής από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες των ανεπτυγμένων κρατών προφανώς θα προκαλέσει επιπλέον τριγμούς στις αναπτυσσόμενες αγορές.
Στις προηγούμενες συναντήσεις της ομάδας πέρυσι, τα μέλη είχαν… μείνει στη δέσμευση και τη λογική πως ο αυξημένος πληθωρισμός θα είναι «προσωρινός», δίδοντας περισσότερο χώρο και χρόνο στις κεντρικές τράπεζες και μεταθέτοντας τα… δύσκολα για το 2023. Τελικά τα πράγματα… στράβωσαν ή καλύτερα οι δείκτες του πληθωρισμού, με τα νούμερα να καλπάζουν ωθώντας τις κεντρικές τράπεζες σε πρόωρες και πιο δυναμικές κινήσεις.
Η Τράπεζα της Αγγλίας έκανε ήδη την αρχή, η Federal Reserve θα ακολουθήσει τον ερχόμενο μήνα, όπως όλοι περιμένουν, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες θεωρείται βέβαιο πως στο μονοπάτι αυτό θα βαδίσει και η ΕΚΤ, παρά το γεγονός ότι τα «περιστέρια» του συμβουλίου επιμένουν πως προτεραιότητα είναι για την ώρα η προστασία της ανάκαμψης της οικονομίας της Ευρωζώνης.
Δύο ταχύτητες
Ο πυρετός, άλλωστε, του υψηλού πληθωρισμού δεν είναι μοναδικό… προνόμιο των «μεγάλων». Τόσο στην Αργεντινή όσο και στην Τουρκία, αμφότερα μέλη της ομάδας, ο πληθωρισμός κινείται σε ιλιγγιώδη επίπεδα της τάξεως του 50%. Αν και ειδικά η περίπτωση της Τουρκίας είναι ένα… κεφάλαιο από μόνη της με την ανορθόδοξη οικονομική πολιτική του Ερντογάν που μειώνει τα επιτόκια και ευτελίζει την λίρα, να είναι υπεράνω λογικής στα μάτια των αναλυτών.
Εξαιρέσεις βέβαια υπάρχουν. Η Ιαπωνία μοιάζει απομονωμένη όαση χαμηλού πληθωρισμού, με το δείκτη να αυξάνεται τον περασμένο μήνα κατά 0,5% πιθανότατα διότι και η ιαπωνική οικονομία έχει μείνει αρκετά πίσω στον ρυθμό ανάκαμψης της από τις συνέπειες της πανδημίας. Αν και η αύξηση αυτή ήταν η μεγαλύτερη από τον Φεβρουάριο του 2020, που σημαίνει πως ούτε η Ιαπωνία είναι πλέον τελείως αλώβητη στο πληθωριστικό ράλι που «στραγγαλίζει» τις περισσότερες οικονομίες. Αποσυμπίεση των πληθωριστικών πιέσεων φαίνεται πως αρχίζει να καταγράφει και η Κίνα, με τους ρυθμούς ανάπτυξης να κατεβάζουν ταχύτητα μετά το εκρηκτικό 2021, όταν η ανάπτυξη της κινήθηκε στο 8,1%.
To τοπίο αυτό δυσκολεύει τα δεδομένα για την εξεύρεση κοινού εδάφους ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται για την συνεχιζόμενη πολιτική… δύο ταχυτήτων στη διαχείριση της πανδημίας.
Το ζήτημα της πανδημίας
Με την ίδια την Ινδονησία να βιώνει το πρόβλημα, δεν είναι τυχαίο πως πρόθεση της κατά την άσκηση της προεδρίας της Ομάδας είναι να προσπαθήσει να πιέσει για τη δημιουργία ενός νέου μεγάλου υγειονομικού οργανισμού, ενός fund που όχι μόνο θα διαχειρίζεται τα κονδύλια της τρέχουσας πανδημίας, αλλά θα προετοιμάζει την ανθρωπότητα για μελλοντικές ανάλογες κρίσεις. Η ιδέα είχε ξανακουστεί την προηγούμενη χρονιά, όμως όσο θεμιτή κι αν φαντάζει, μάλλον θα μείνει στα χαρτιά.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα μιας παγκόσμιας υγεινομικής δομής, μαζί με την digital μετάβαση των οικονομιών και την μετάβαση σε μια εποχή βιώσιμης (ήτοι πράσινης) ανάπτυξης αποτελούν τους πυλώνες της προεδρίας της Ινδονησίας.
Πηγή: ot.gr
