«ΕΝΑΣ ΓΙΟΣ», ΚΡΙΤΙΚΗ

Το αξιέπαινο ντεμπούτο του Μεχντί Μπαρσάουι ξεκινά με μια «έκρηξη»· στην Τυνησία του 2011, δύο γονείς μαζί με το γιο τους πέφτουν θύματα τρομοκρατικής επίθεσης, η οποία αφήνει βαριά τραυματισμένο το παιδί, με το ζευγάρι πλέον να κάνει αγώνα δρόμου για να του σώσει τη ζωή. Το σπιράλ των αναταράξεων που ακολουθεί προκαλεί τριγμούς οι οποίοι στρέφουν τους γονείς τον ένα ενάντια στον άλλο.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης υιοθετεί –σκόπιμα στην αρχή– ένα ακίνδυνο αφηγηματικό ύφος, θέλοντας να αποκρύψει τις πραγματικές προθέσεις του. Διότι, μπορεί να μη διαθέτει (προς το παρόν) την κινηματογραφική δεινότητα ενός μετρ των οικογενειακών δραμάτων όπως ο Ασγκάρ Φαραντί, ειδικά όσον αφορά τη γραφή των χαρακτήρων, ωστόσο αποδεικνύεται σκηνοθετικά οξυδερκής. Ακριβώς τη σωστή στιγμή ο Μπαρσάουι πυροδοτεί μια σειρά από σεναριακές αποκαλύψεις – μικρές ανατροπές, οι οποίες συναρπάζουν, καθιστώντας διαπεραστική την αγωνία για τη συνέχεια. Παράλληλα, η προσοχή στρέφεται στη βαθμιαία κατάρρευση της σχέσης των πρωταγωνιστών, η οποία έρχεται σε πλήρη συγχρονισμό με την πτώση της ίδιας της Τυνησίας, η οποία τότε βίωνε τις πρώτες πράξεις της Επανάστασης των Γιασεμιών.

Σκηνοθεσία: Μεχντί Μπαρσαουί. Πρωταγωνιστούν: Σαμί Μπουαζιλά, Νάιλα Μπεν Αμπντάλα, Γιούσεφ Κεμίρι. Τυνησία, Γαλλία, Λίβανος. 2019. Διάρκεια: 95 ́. Διανομή: CINOBO.

Πηγή: athinorama.gr