Έχοντας διασχίσει το μισοσκότεινο πια πεζόδρομο της Μηλιώνη, με το που άνοιξα την πόρτα του Casta Diva Athens, ένιωσα πως βρέθηκα σε μια φωτεινή «κάψουλα» καλής διάθεσης. Κάτι παρόμοιο είχα νιώσει, όταν πριν χρόνια βρέθηκα, κατακαλόκαιρο, στη Σύρο. Όλα ξεκινούν από κάπου…
Κάθομαι σ’ ένα τραπέζι που επιτρέπει να παρατηρώ τη σάλα. Ο καλαίσθητος χώρος γύρω μου, παρά το μπαρ στα δεξιά μου, παραπέμπει σε αστική τραπεζαρία, σε μέρα γιορτής. Μπορεί, βέβαια, αυτή την αίσθηση να τη δημιουργούν και λίγο τα κλασικά χαλιά στο δάπεδο ή οι ρετρό, παραλληλόγραμμοι πολυέλαιοι με τα λαμπυρίζοντα κρύσταλλά τους, αλλά τον κυριότερο ρόλο, πιστέψτε με, τον παίζει η φιλόξενη υποδοχή των οικοδεσποτών και της ήδη καλο-κουρδισμένης ομάδας του σέρβις.
Οι οικοδεσπότες, όπως προείπα, παλιοί γνώριμοι από την εστίαση της Σύρου, δημιουργοί και ιδιοκτήτες του «Αλλού Γυαλού» στο Κίνι, αλλά και του «Ono Concept», στην παραλία της Ποσειδωνίας, Αγκαθωπές – είναι άνθρωποι που έχουν διαγράψει μια σημαντική πορεία, σχεδόν δυο δεκαετιών, η οποία αποτυπώνεται στη συνολική εικόνα του εστιατορίου. Είναι η Λίνα Φουρνιστάκη, φημισμένη μαγείρισσα, και η πανταχού της σάλας αδελφή της, Λέττα Φουρνιστάκη. Μαζί τους, όπως πάντα, και ο Γιάννης Λιέας.
Την κουζίνα έχει αναλάβει ο σεφ Άκης Σουλτάνης – που το όνομα του άρχισε να μνημονεύεται όταν πριν κάποια χρόνια είχε αναλάβει την κουζίνα του Eternal Blue στο ξενοδοχείο Nana Princess στην Κρήτη και συνεχίστηκε να ακούγεται θετικά από όπου κι αν πέρασε. Προσωπικά τον γνώρισα στο αξέχαστο Opson της Σαντορίνης, δίπλα στο σεφ Στέφανο Κολιμάδη. Σήμερα, μόλις στα 29 του, στο τιμόνι πια του Casta Diva Athens παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον και γευστικό μενού, ψαροφαγικό κατά κύριο λόγο, το οποίο περιλαμβάνει και κάποια στιβαρά, κρεατοφαγικά πιάτα.
Ξεκινήσαμε… ορθόδοξα. Τα ψωμιά, από χαρούπι και με προζύμι, ήρθε αμέσως, ζεστά και οικεία, μαζί ένα βούτυρο δουλεμένο με λιαστή ντομάτα και ε. π. ελαιόλαδο από την Πελοπόννησο. Και μαζί τους μια πολύ ιδιαίτερη ταραμοσαλάτα με μοσχολέμονο, βελούδινη, φίνα και κάπως κλασική, καθώς «ακουγόταν» και ο ταραμάς της και το λιγοστό κρεμμύδι της ένιωσα. Το έξυπνο twist της ήταν τα τραγανά, μικροσκοπικά puffsπατάτας, που ανακατεύονταν με αυγοτάραχο σ’ ένα ουμαμένιο crumble καπνιστής ρέγγας.
Ζήτησα μια κλασική ψαρόσουπα και μας έφεραν πρώτα ένα μπολ με τα λαχανικά της σούπας, ψιλοκομμένα, και μερικά ζεστά κομμάτια ψαριού – εκείνο το βράδυ έτυχε να είναι στείρα – τα οποία περιέχυσαν με το βαθιάς νοστιμιάς και εξαιρετικής συμπύκνωσης αχνιστό ζωμό της. Ο αχνός που ανέβαινε από το μπολ επέτρεψε να οσφρανθώ όλη τη γενναιοδωρία της θάλασσας, πριν καν τη γευτώ.
Στη συνέχεια δοκίμασα τα γεμιστά στρείδια, με μαγιάτικο, κομμένο σε μικρά κυβάκια και ένα νόστιμο αφρό στρειδιών και μια σαλάτα με μπρόκολα, μόλις περασμένα από τη φωτιά που συνοδεύονταν από ένα φίνο ντρέσινγκ με ταχίνι και αμύγδαλα φιλέ.
Λίγο αργότερα είχα ήδη φτιάξει μια λίστα με τα «θα το ξαναπάρω» μου, όπου εκτός από τον αλλιώτικο λαχανοντολμά, συμπεριέλαβα και τα ωμά τους (crudo, sashimi και ταρτάρ), που ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο –όχι μόνο λόγω της φρεσκάδας των ψαριών – αλλά, κυρίως, γιατί η κουζίνα απέδειξε ότι ξέρει να χειρίζεται τα μαχαίρια της με ακρίβεια, αλλά και να επιτυγχάνει την ισορροπία των στοιχείων: όξινο- καυτερό (αναφέρομαι στις εξαιρετικές σάλτσες της jalapeño και lemon koshō), φυτικό – θαλασσινό (καυτερές ντομάτες, φύκια, αχινός).
Από τα κύρια πιάτα ξεχώρισα ένα ψαρογιουβέτσι –οι πρωταγωνιστές του βέβαια ποικίλλουν, δεδομένου ότι τους ρόλους τους μοιράζει η ψαριά της μέρας, όπως συμβαίνει και με τα υπόλοιπα πιάτα της θάλασσας.
Μη φανταστείτε ότι εδώ οι κρεοφάγοι θα κακοπέσουν. Μπορεί να δοκιμάσουν από μια picanha ψημένη στη robata μέχρι και κοιλιά από αρνάκι, σιγομαγειρεμένη για 18 ώρες, με salsa verde με δεντρολίβανο.
Όπως το είπα και στην αρχή, σκοπός των οικοδεσποτών και της ομάδας τους, είναι να μας καλοδεχτούν και να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Πιο ήσυχα στον κάτω όροφο, με περισσότερα decibel στον πάνω, θα βρουν τον τρόπο.
Info: Μηλιώνη 7, Κολωνάκι, τηλ. 2103616294, τιμές: € 60-100, ανοιχτό: καθημερινά, 13:00- 00:00
Πηγή : fnl-guide.com
