Βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» των Καννών για ένα ρεαλιστικό, μα ευρηματικό κοινωνικό δράμα με χιούμορ, νουάρ επιρροές και αλληγορική διάθεση πολιτικής κριτικής.
Από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Ασιάτες σκηνοθέτες, ο Τζία Ζανγκέ (“Ακίνητες Ζωές”, “Πέρα Από τα Βουνά”, “Οι Στάχτες Μιας Αγάπης”) είναι ο οξυδερκέστερος σινε-παρατηρητής των πολυδιάστατων αλλαγών οι οποίες συντελούνται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα του. Μια Κίνα η οποία, από το ανθρώπινο έως το θεσμικό επίπεδο, καλείται επιτακτικά πλέον να πληρώσει το (άγνωστο) τίμημα της ταχείας δυτικοποίησής της. Ο συμπατριώτης του Γκουάν Χου, από την άλλη, έχει καταξιωθεί ως υποδειγματικός διεκπεραιωτής ταινιών είδους, με περιπετειώδη θρίλερ (“Mr. Six”) και πολεμικά έπη (“The Eight Hundred”), τα οποία μετρούν εισπράξεις πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.
Οι δυο τους θα συναντηθούν, ο πρώτος μπροστά και ο δεύτερος πίσω από την κάμερα, σε μια κινηματογραφική ιστορία η οποία εκτυλίσσεται στη βορειοδυτική Κίνα και στα σύνορα της απέραντης ερήμου Γκόμπι. Εκεί θα επιστρέψει ο Λανγκ, ένας νεαρός ο οποίος έχει μόλις αποφυλακιστεί για την εμπλοκή του σε μια ανθρωποκτονία. Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, θα βρει τη γενέτειρά του παρατημένη από θεούς και ανθρώπους, με εκατοντάδες σκυλιά να έχουν καταλάβει τους δρόμους, τα άδεια οικόπεδα και όλη τη γύρω περιοχή. Η χώρα, όμως, βρίσκεται σε διάθεση εθνικής ανάτασης και βεβιασμένου καλλωπισμού, οπότε έχουν βρεθεί κονδύλια για την εξαφάνιση όλων των αδέσποτων που περιφέρονται στην κωμόπολη. Ομάδες σύλληψής τους σχηματίζονται, με τον Λανγκ να συμμετέχει απρόθυμα σε μία απ’ αυτές. Αλλά αντί να επιδείξει ομαδικό πνεύμα, αυτός βοηθάει τα περισσότερα τετράποδα να ξεφύγουν, ενώ θα περιθάλψει μυστικά έναν άγριο μαύρο σκύλο τον οποίο όλοι καταζητούν.
Ο Τζία Ζανγκέ υποδύεται τον θείο Γιάο, ο οποίος οργανώνει τις περιπόλους συλλογής των αδέσποτων και προσφέρει στον Λανγκ μια αμειβόμενη θέση σε μία απ’ αυτές. Αυτή είναι η ευθεία αναφορά του Γκουάν Χου σε ένα –διαφορετικό σε σχέση με τη μέχρι τώρα φιλμογραφία του– ρεαλιστικό σινεμά με αλληγορικές διαθέσεις όσο και άμεσες κοινωνικές αναφορές. Σε πρώτο επίπεδο, το “Black Dog” αφορά την αδυναμία επικοινωνίας ενός αποκλεισμένου μικρόκοσμου και την αναπάντεχη φιλία η οποία αναπτύσσεται ανάμεσα σε δυο εξόριστους απ’ αυτόν. Δυο απόκληρους του κινέζικου ονείρου, ενός πομπώδους αφηγήματος το οποίο δηλώνει διαρκώς παρόν μέσα από τις ραδιοφωνικές εξαγγελίες και τις τηλεοπτικές ειδήσεις. Στο φόντο, η υπό μεταμόρφωση Κίνα περιγράφεται σαν ένα εγκαταλειμμένο τοπίο φυσικής και πολιτικοκοινωνικής φθοράς (εξαιρετική η σινεμασκόπ, “αποχρωματισμένη” φωτογραφία του Γκάο Γουέιζε), ενώ το υποδόριο χιούμορ και η σκιά της φιλμ νουάρ μυθολογίας (ο “αμαρτωλός” που επιστρέφει, το παρελθόν που τον στοιχειώνει, ο μαφιόζος που τον απειλεί, η femme –εδώ… chien– fatale) χαρίζουν στο “Black Dog” πρωτοτυπία και κινηματογραφικό χαρακτήρα, στοιχεία που του χάρισαν το βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα “Ένα Κάποιο Βλέμμα” του Φεστιβάλ Καννών.
Βαθμολογία 3,5 / 5
Πηγή : athinorama.gr
