Τα τελευταία χρόνια οι αξίες, τα ιδανικά και τα πιστεύω έχουν αλλοιωθεί, από μια κρίση αξιών και θεσμών, η οποία μαστίζει τις σύγχρονες κοινωνίες και δημιουργεί πρότυπα σκουπίδια, ανθρώπους τελειωμένους, προσωπικότητες προβληματικές και γυναίκες μη χρήσιμες στην κοινωνία.
Η ιστορία μας όμως αλλά και η πορεία μας, κατά την διάρκεια των ετών, δείχνει άλλα. Έλληνες αλλά και Ελληνίδες, που γνώρισαν την καταξίωση δίνουν το στίγμα τους, ακόμη και σήμερα και αποτελούν, ιδανικά πρότυπα, για τα παιδιά του μέλλοντος.
Το τρίπτυχο πατρίδα θρησκεία οικογένεια, είναι επίκαιρο όσο ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να αλλοιωθεί από σκουπίδια, γιατί εγώ αυτούς έτσι του βλέπω και όχι σαν ανθρώπους.
Με αυτά μεγαλώσαμε, με αυτά πορευόμαστε. Η κριτική είναι εύκολη υπόθεση αν δεν έχεις κάνει εσύ πρώτα την αυτοκριτική σου!
Δημιούργησαν, κρίθηκαν και έφτασαν στο στόχο τους, σε δύσκολες εποχές με μοναδικό εφόδιο τα προσόντα τους και την σκληρή δουλειά. Ο παρεμβατικός και ιδιόμορφος λόγος τους , με εμπειρία αλλά και σεβασμό, ήταν η αρχή της καταξίωσης τους, όταν κάποιοι άλλοι έψαχναν την ταυτότητα τους.
Μια ζωντανή απόδειξη κύρους και εξέλιξης που έκαναν όλο το κόσμο να υποκλιθεί στο μεγαλείο τους!
Ο Κώστας Γαβράς, η Ελένη Καραΐνδρου, η Χάρις Αλεξίου, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου αλλά και ο Νίκος Αλιάγας, είναι μερικοί Έλληνες, που πήγαν την Ελλάδα ψηλά και μας έκαναν υπερήφανους. Εξαιρετικό είναι επίσης, το δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ , (*πατώντας επάνω μπορείτε να το διαβάσετε) που δίνει έμφαση στο μεγαλείο του Έλληνα, όταν το deadline γίνεται προϋπόθεση για καταξίωση.
Δεξιότητες, φιλοδοξίες αλλά και η σύγχρονη φιλοσοφία της εποχής, συνθέτουν το δικό τους οδηγό για να μπορέσουν να σταθούν επάξια, στο παγκόσμιο στερέωμα.
Θα ήταν εξαιρετικά σημαντικό, να σταθούμε στην κάθε προσωπικότητα ξεχωριστά, αλλά αυτό θα μας πάρει μέρες. Όταν το έργο μιλάει και γίνεται αποδεκτό, από ολόκληρο τον πλανήτη, τότε η κριτική είναι μια λέξη που την συναντάς στο λεξικό.
