Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι ταυτισμένες με νησιά, παραλίες και ξεφάντωμα σε θορυβώδη μπαρ. Το στερεότυπο μπορεί να σπάσει αν επισκεφθεί κανείς το Μέτσοβο και διαμείνει στο 5στερο ξενοδοχείο «Grand Forest». Η Μάγδα Γεωργιάδου το έκανε και ανακάλυψε παράλληλα ένα διαφορετικό όραμα για τον Ελληνικό τουρισμό εν μέσω πανδημίας.
Βουνό ή θάλασσα; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση ήταν πάντα η ίδια. Θάλασσα. Χωρίς δισταγμό, δεύτερες σκέψεις ή διάθεση να δώσω στο βουνό μια ευκαιρία. Σαν παιδί και έφηβη είχα την τύχη να περνώ τα καλοκαίρια μου σε παραλίες.
Να κάνεις βουτιά στην ανοιχτή πισίνα και να βλέπεις αυτό το τοπίο. Μαγεία.
Μετά τις πρώτες εβδομάδες σε home office mode η ανάγκη για έξοδο ήταν ασφυκτικά έντονη. Η μόνη επιλογή ήταν οι περίπατοι στα πάρκα. Έκανα τις πρώτες βόλτες στην Πανεπιστημιούπολη, εντυπωσιασμένη από την ποικιλία των διαδρομών (και την πληθώρα του κόσμου…).
Οι διαδρομές αυτές οδηγούν πολύ εύκολα στο βουνό. Μονοπάτια στα οποία συναντάς μανιτάρια, σπάνια φυτά, ακούς πουλάκια (και συνειδητοποιείς πόσο ‘ξένος’ σου είναι ο ήχος), παρατηρείς πως το φως του ήλιου είναι διαφορετικό ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων. Καταλαβαίνεις πως αναπνέεις άλλη ποιότητα αέρα, αισθάνεσαι μια ευεξία, δεν θες να γυρίσεις σπίτι. Ξαφνικά το διαμέρισμα σου φαίνεται εκνευριστικά αφύσικο. Κι όλα αυτά μόνο επειδή περπατάς στον Υμηττό. Αυτό που παθαίνεις στην Πίνδο είναι επί 100.
Σου κόβεται η ανάσα με τη θέα.
Πρωινό ή γεύμα κοιτώντας τα βουνά.
Ο δημιουργός του Grand Forest γεννήθηκε στο σημείο που σήμερα βρίσκεται η ρεσεψιόν, σε ένα μικρό καλυβάκι, γιατί η μαμά του δεν πρόλαβε να πάει στο χωριό. Ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα πριν από 40 περίπου χρόνια με την ταβέρνα «Γαλαξίας» και τον ομώνυμο ξενώνα στο κέντρο του Μετσόβου.
Από το μπαλκόνι του ξενώνα πάνω από την παραδοσιακή ταβέρνα του, έβλεπε την απέναντι πλαγιά και οραματιζόνταν ένα πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα. «Το όνειρό μου ήταν να λέω 30 καλημέρες από καρδιάς, και να στηρίζω και εγώ τον τόπο μου. Έτσι θα κρατήσουμε όλοι μαζί τους νέους».
20 χρόνια χρειάστηκαν για να αποκτηθούν και τα 2.000 στρέμματα που αγκαλιάζουν το Grand Forest. Μια εικοσαετία γεμάτη σκληρή δουλειά, όνειρα αλλά και μεθοδικό σχεδιασμό. Τα τρία συστατικά αποτυπώνονται όχι μόνο στο αποτέλεσμα του ξενοδοχείου αλλά κυρίως στην προσέγγιση της έννοιας της φιλοξενίας.
«Η φιλοξενία είναι τρόπος ζωής», μου εξηγεί η κόρη του, Έλλη. Θυμάται πως όλη τους τη ζωή εργάζονταν οικογενειακώς για να υπηρετήσουν αυτό το όνειρο. Τα κέρδη μετατρέπονταν σταδιακά σε γη, στον απέναντι ορεινό όγκο. Στην εφηβεία, ενώ οι φίλοι της τριγύριζαν ανέμελοι, η Έλλη εργαζόταν στην ταβέρνα και στον ξενώνα.
Ιδανικός καιρός και μέρος μια ποδηλατάδα.
Όσο την παρακολουθώ να μου αφηγείται σχεδόν με νοσταλγία τους οικογενειακούς κόπους αναλογίζομαι πως ό,τι δημιουργούμε με μόχθο το πονάμε πιο πολύ γιατί είναι κομμάτι μας. Θαυμάζω το πείσμα και την αφοσίωση σε κάθε άνθρωπο, σκεπτόμενη πως αυτή η αφοσίωση συνδέεται συνήθως με ξεκάθαρα οράματα. Στην περίπτωση του Grand Forest, το όραμα δεν ήταν απλά η δημιουργία ενός ξενοδοχείου, αλλά μιας τουριστικής επιχείρησης με οριζόντιο σχεδιασμό, βασισμένο σε αρχές βιωσιμότητας, σε αρμονία με τη φύση και με σεβασμό στον άνθρωπο.
«Η κληρονομιά μου στα παιδιά μου δεν θα είναι το ξενοδοχείο. Θα είναι η αγάπη για το βουνό», μας λέει ο κος Μπαρμπαγιάννης με μια γλύκα στο βλέμμα. Σκέφτομαι ότι η μεγάλη του επιτυχία είναι τελικά ότι έχει μεταφέρει την αγάπη για τον τόπο του, το Μέτσοβο, στα παιδιά του.
Ο ορισμός της ηρεμίας.
«Το όραμα του πατέρα μου ήταν να κάνει αυτό το ξενοδοχείο. Σειρά μας είναι να αναπτύξουμε ήπια το βουνό, με κύριο άξονα το ανήκειν που όλοι ψάχνουμε και που διέπεται από παγκόσμιους, ανθρώπινους κανόνες. Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να ανήκουμε κάπου. Έτσι έχουμε γεννηθεί, είμαστε κοινωνικά όντα κι έχουμε συναισθήματα. Θέλουμε να ανήκουμε γιατί έτσι νιώθουμε ευχαρίστηση. Νιώθουμε ότι έχουμε σημασία, όχι ότι είμαστε σημαντικοί. Όταν νιώθουμε ότι είμαστε σημαντικοί θέλουμε να νικάμε, θέλουμε κι άλλη νίκη, θέλουμε να αφηγηθούμε το χαζό story, αλλά αυτό δεν μας δημιουργεί πραγματική ευχαρίστηση. Όταν όμως νιώθουμε ότι ανήκουμε σε ένα σύνολο, τότε έχουμε πραγματική σημασία και μόνο τότε έρχεται η πραγματική χαρά και η ευτυχία σε ατομικό επίπεδο. Για να φτάσουμε όμως εκεί χρειαζόμαστε κανόνες, όπως σε κάθε κοινωνικό σύνολο. Οι κανόνες αυτοί είναι ανθρώπινοι και παγκόσμιοι. Νούμερο ένα κανόνας είναι ο σεβασμός», συνεχίζει η Έλλη.
Η Έλλη Μπαρμπαγιάννη είναι μόλις 28 ετών. Με σπουδές στον τομέα του τουρισμού και του ξενοδοχειακού management, έχει στο βιογραφικό της, εκτός από την διαχείριση του οικογενειακού ξενοδοχείου, εμπειρία ως εκτιμήτρια (Investment appraisals) για λογαριασμό τραπεζών, ενώ έχει αναλάβει και new, investment-wise, concept development για δεκάδες ξενοδοχεία σε όλη την Ευρώπη.
Ραγού αγριογούρουνο με δαμάσκηνα και ρίζες λαχανικών.
Με άξονα τον σεβασμό στη φύση και στο συνάνθρωπο, το Grand Forest Metsovo σου προσφέρει εξατομικευμένες προτάσεις ψυχαγωγίας και ήπιας άθλησης. Αυτό είναι άλλωστε το παγκόσμιο trend σε όλα πλέον: στο ταξίδι, στη μόδα, στη διατροφή, στην ατομική περιποίηση, ακόμα και η ιατρική οδεύει προς την εξατομικευμένη ιατρική πρόληψη και περίθαλψη.
Αν πας καταχείμωνο στο Grand Forest Metsovo και δεν σου αρέσει το σκι, οπότε δεν σε αφορούν τα τρία χιονοδρομικά της περιοχής ή είσαι indoors τύπος, υπάρχουν οι εγκταστάσεις του spa, όπου μπορείς να ‘κουτρουβαλάς’ μεταξύ εσωτερικής πισίνας, υδρομασάζ και θεραπειών. Τις υπόλοιπες τρεις εποχές του έτους οι υπαίθριες δραστηριότητες με βάση το ξενοδοχείο, πλην του χειμώνα, είναι τόσο πολλές που για να τις απολαύσεις όλες χρειάζεσαι τουλάχιστον μια εβδομάδα. Το ξενοδοχείο μπορεί να κανονίσει να κάνεις ιππασία, ή να συμμετέχεις σε κυνήγι τρούφας με την κα Κατερίνα (η κυνηγός τρούφας της περιοχής) ή να περπατήσεις σε μια από τις σηματοδοτημένες διαδρομές που ξεκινούν ήδη από τη ρεσεψιόν και πολλά ακόμα.
Εξαιτίας αυτής της προσέγγισης το Grand Forest Metsovo αποτελεί από μόνο του, 12μηνο προορισμό, με την πλειοψηφία των χειμερινών επισκεπτών να είναι Έλληνες, ενώ οι θερινοί επισκέπτες προέρχονται κυρίως από χώρες όπως το Ισραήλ, η Αγγλία, η Αυστρία και η Ελβετία, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό για τις δύο τελευταίες που διαθέτουν ανάλογα τοπία.
Αυτά όλα τα συζητάμε όσο κάνουμε picnic στη λίμνη και ‘ουρανοθεραπεία’, όπως την ονομάζει η Έλλη. Είμαστε ανάσκελα και κοιτάμε τον ουρανό. Ο ήλιος πότε κρύβεται και πότε φανερώνεται από τα σύννεφα που τρέχουν, ο άνεμος ακούγεται ανάμεσα στα δέντρα (πεύκα, έλατα, κέδρους) εναλλάξ με τα αναρίθμητα πουλάκια που κελαηδούν. Έτσι ξάπλα όπως ήμουν και γύρω μου συνέβαιναν όλα αυτά σκέφτηκα πόσο εύκολο είναι για τον άνθρωπο να νιώσει ευτυχία.
Η τεχνητή λίμνη Αώου απέχει μόλις 20 λεπτά με το αυτοκίνητο από το ξενοδοχείο και αποτελεί ένα μικρό θαύμα κρυμμένο στο δάσος. Όλο το τοπίο στην Πίνδο είναι μαγικό, η επίσκεψη στη λίμνη όμως πολλαπλασιάζει τη μαγεία. Ενώ παρατηρείς σαστισμένος την ομορφιά του τοπίου αναρωτιέσαι διάφορα πράγματα ταυτόχρονα. Ξεκινάς με τα τετριμμένα «Μα, που είμαι, στην Ελβετία;», συνεχίζεις με λίγο πιο προσωπικές ερωτήσεις στον εαυτό «Γιατί δεν κάνω τέτοιες κοπάνες συχνότερα;» και μετά από λίγο μεταβαίνεις σε υπαρξιακές αναζητήσεις: «Τι κάνω στην Αθήνα, ρε γαμώτο;». Όση ώρα εξελίσσεται αυτός ο εσωτερικός διάλογος, ερήμην σου, οι μπαταρίες γεμίζουν χωρίς να το καταλάβεις. Εντός της λίμνης δεν επιτρέπεται τίποτα μηχανικό και ορθώς, γιατί η λίμνη είναι υδροβιότοπος. Είδα αργυροπελεκάνο να πετάει από πάνω της κι αυτό είναι πολύ καλό νέο γιατί πρόκειται για απειλούμενο είδος. Η λίμνη έχει σολομοπέστροφες και οξύρρυγχους, οπότε προσφέρει φαγητό και αποτελεί πηγή εσόδων ταυτόχρονα για τους ντόπιους. Δημιουργήθηκε το 1987, μετά την κατασκευή υδροηλεκτρικού φράγματος της ΔΕΗ και άλλαξε όλο το τοπίο τόσο για τα ζώα όσο και για τον άνθρωπο.
Όταν ο καιρός είναι καλός, στη λίμνη, εκτός από πεζοπορίες και ποδηλατάδες γύρω της, picnic, bird watching, ή απλά χαλάρωση, μπορείς να κάνεις κανό, SUP, rafting ή αν είσαι πιο fit να δοκιμάσεις canyoning. Μια ακόμη πολυτέλεια που σου προσφέρει ο τόπος είναι ότι αυτά μπορείς να τα κάνεις παρέα με τον Λευτέρη Φάφαλη, ιδιοκτήτη του Go Active Tours Metsovo που θα φροντίσει να απολαύσεις όλα τα παραπάνω με ασφάλεια και την αίσθηση πως βρίσκεσαι με ένα φίλο.
Ο Αθλητικός Όμιλος Μετσόβου διοργανώνει ετησίως αγώνες δρόμου ορεινού τρεξίματος διαφορετικών χιλιομετρικών αποστάσεων. Ο Ultra Marathon των 100 χιλιομέτρων είναι τον Αύγουστο.
Ο Λευτέρης είναι ένας σπουδαίος σκιέρ ταχύτητας και αντοχής, με τέσσερις Χειμερινές Ολυμπιάδες στο ενεργητικό του, σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής στους αγώνες στο Salt Lake City το 2002 και ο αθλητής που άνοιξε την παρέλαση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο, το 2006. Impressed much? Έχει κι άλλο…
Ο Λευτέρης Φάφαλης σε συνεργασία με το Grand Forest Metsovo, το Δήμο Μετσόβου και μέλη του Αθλητικού Ομίλου Μετσόβου σχεδίασαν και υλοποίησαν το Ursa Trail (Μονοπάτι της Αρκούδας), πιστοποιημένο από την Ευρωπαϊκή Πεζοπορική Ομοσπονδία (ERA) με την «Ευρωπαϊκή Πιστοποίηση για Μονοπάτια Πεζοπορίας» (Leading Quality Trail – Best of Europe), αναγνώριση που έχουν κερδίσει μόλις 15 μονοπάτια σε όλη την Ευρώπη.
Ο Αθλητικός Όμιλος Μετσόβου διοργανώνει ετησίως αγώνες δρόμου ορεινού τρεξίματος διαφορετικών χιλιομετρικών αποστάσεων. Ο Ultra Marathon των 100 χιλιομέτρων είναι τον Αύγουστο. Στόχος του Ursa Trail (Ursa σημαίνει αρκούδα στα Βλάχικα) είναι να ευαισθητοποιεί και να ενημερώνει για τη σημασία της καφέ αρκούδας στην ισορροπία της βιοποικιλότητας της περιοχής, ενώ περπατάς κυριολεκτικά στα χνάρια της. Στις τρεις περίπου ώρες που ακολούθησα τον Λευτέρη μέσα στο Δάσος του Ζυγού είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Ένιωθα μια λαχτάρα να δω καφέ αρκούδα από ‘κοντά’, ενώ ταυτόχρονα έτρεμα τη συνάντηση με το άγριο ζώο. Ο Λευτέρης ήταν πολύ καθησυχαστικός, καθώς έχει συναντήσει πολλές φορές αρκούδες στο βουνό.
«Ο μόνος τρόπος να βρεθείς πολύ κοντά με μια καφέ αρκούδα είναι να έχεις κόντρα τον άνεμο και να μην σε μυρίσει εγκαίρως. Αν αυτό συμβεί, μένεις ακίνητος κι αυτή απομακρύνεται ήσυχα. Αποφεύγουν τον άνθρωπο». Κάτι ξέρουν, σκέφτηκα. Παρεμπιπτόντως, το Δάσος του Ζυγού είναι ιστορικής σημασίας για τους Μετσοβίτες. Για αιώνες, η επικοινωνία μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου γινόταν μέσω του αυχένα του Ζυγού και οι Μετσοβίτες φυλούσαν αυτό το πέρασμα από ληστές και επιθέσεις.
Τοπικά τυρία του Ιδρύματος Τοσίτσα. Αξίζει να τα δοκιμάσετε.
Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου «Μέτσοβο 1350μ» το μενού αντανακλά τις γαστρονομικές παραδόσεις της περιοχής. Σχεδιασμένο από την Ηπειρώτισσα σεφ, Γλυκερία Λάππα, αξιοποιεί τα τοπικά υλικά, με μια σύγχρονη προσέγγιση στις τοπικές συνταγές.
Ένα από τα μενού που μπορείς να δοκιμάσεις στο εστιατόριο είναι εμπνευσμένο από τις διατροφικές συνήθειες της καφέ αρκούδας, ζώο-σύμβολο της Πίνδου. Περιλαμβάνει ceviche πέστροφας με εσπεριδοειδή και τσίλι, ψητά παντζάρια με καδοτύρι (ναι, με κάπα) Μετσόβου, πορτοκάλι & καρύδια και για κυρίως ραγού αγριογούρουνο με δαμάσκηνα και ρίζες λαχανικών. Το επιδόρπιο είναι μους σοκολάτας με espresso, τραγανή βάση από φουντούκια και κεράσια μαριναρισμένα σε κρασί. Το μενού ολοκληρώνεται με παλαιωμένο τσίπουρο και χειροποίητο παστέλι. Δάσος! Αυτό σκέφτεσαι όσο δοκιμάζεις τα πιάτα. Αν καθίσεις έξω, απολαμβάνεις την εκπληκτική θέα του Μετσόβου που απλώνεται στην απέναντι πλαγιά.
Η μαγεία της φύσης στο Μέτσοβο σε μια φωτογραφία.
Η αγάπη για την ταυτότητα της περιοχής είναι στον σχεδιαστικό πυρήνα του ξενοδοχείου και διέπει όλα του τα στοιχεία: τον αρχιτεκτονικό ρυθμό (είναι έργο του Βαγγέλη Στυλιανίδη) ώστε να εναρμονίζεται με το τοπίο και τα τοπικά χαρακτηριστικά, το μενού του εστιατορίου, τις δραστηριότητες που διοργανώνει για τους φιλοξενούμενούς του, το κατάστημα με τις χειροποίητες δημιουργίες σχεδιαστών τις περιοχής και πρωτίστως τη συμπεριφορά των ανθρώπων του ξενοδοχείου που με τη γαλήνη και την καλοσύνη τους σου μεταφέρουν την εσωτερική ηρεμία που προσφέρει αυτό το εκπληκτικό βουνό.Τι γίνεται όμως με την πανδημία, τις προφυλάξεις, την ανάγκη για ασφάλεια που θέλει να νιώσει ο ταξιδευτής, τουρίστας, επισκέπτης;
Η πανδημία δεν επέφερε τεράστιες μεταβολές στα μέτρα προστασίας και καθαριότητας του ξενοδοχείου. Οι προσαρμογές που έπρεπε να κάνουν για να ανταπεξέλθουν στα νέα μέτρα ασφαλείας ήταν περισσότερο παραινέσεις παρά ρηξικέλευθες αλλαγές. «Απλώς ενισχύσαμε τα ήδη υπάρχοντα πρωτόκολλα καθαριότητας. Αφαιρέσαμε μερικά τραπεζάκια, φοράμε μάσκες και γάντια παντού, χρησιμοποιούμε υπεριώδεις ακτίνες για τον καθαρισμό των καρτών των δωματίων. Κάνουμε απολύμανση ούτως ή άλλως σε όλα τα δωμάτια, ανεξάρτητα από τον κορωναϊό. Απλώς τώρα καθαρίζουμε με τους ατμοκαθαριστές ακόμα και τα χαλιά, κάθε φορά. Το ίδιο κάνουμε συνέχεια σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους. Στην κουζίνα δε, επειδή έχουμε ISO δεν χρειάστηκε να κάνουμε καμία αναπροσαρμογή λόγω της covid-19, γιατί οι κανόνες για το ISO είναι πολύ αυστηρότεροι. Όταν ξέρεις την μακροχρόνια στρατηγική σου, η οποία προέρχεται από το όραμα που έχεις για την επιχείρησή σου, τα Operations είναι πολύ εύκολα» διευκρινίζει η Έλλη.
Μετά από δύο περίπου μήνες εγκλεισμού και Home office, το διήμερο στο Grand Forest Metsovo ήταν μια τεράστια ανάσα για εμένα. Όχι γιατί έμεινα σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, ούτε γιατί έφαγα gourmet φαγητό. Η αλήθεια είναι ότι μου έσπασε την στερεοτυπική εικόνα που είχα στο μυαλό μου για τις καλοκαιρινές διακοπές στο βουνό, αλλά κυρίως με αναζωογόνησε με την ομορφιά του τοπίου, την ποιότητα των ανθρώπων που συνάντησα εκεί και το όραμά τους για τον τόπο τους και την μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας. Εφεξής θα παίρνω τα βουνά συχνότερα. Κάνει καλό!
Πηγή: andro.gr
