Ντελίριο συναισθημάτων στα εγκαίνια της Αγιάς Σοφιάς! Η ενέργεια του γηπέδου, η αντίδραση του κόσμου, τα συνθήματα και τα μηνύματα.
Θα αρχίσω λίγο άκομψα αυτό το άρθρο. Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη στους αναγνώστες, αν σε μερικά σημεία του κειμένου γράφω σε πρώτο ενικό πρόσωπο, παρότι δημοσιογραφικά θεωρείται παράτολμο. Θεωρώ, ότι με αυτόν τον τρόπο, θα αποτυπωθούν κατάλληλα τα συναισθήματα και η εμπειρία που βιώσαμε στα εγκαίνια του γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Όπως λένε και οι φιλόλογοι, το πρώτο πρόσωπο προσδίδει αμεσότητα, ζωντάνια, ζωηρότητα, ενδιαφέρον στο λόγο, γιατί η αφήγηση εμπεριέχει το στοιχείο της προσωπικής μαρτυρίας. Έτσι και αλλιώς, όταν ρέει κιτρινόμαυρο αίμα στις φλέβες, είναι φυσικό επακόλουθο, η δημοσιογραφική φύση να πάει περίπατο.
Ειδικά όταν αυτές οι γραμμές γράφονται ξημερώματα Σαββάτου (1 Οκτωβρίου 2022), έχοντας ζήσει ένα ανεπανάληπτο υπερθέαμα που ξεπέρασε κάθε προσδοκία! Γιατί προκάλεσε ένα ντελίριο συναισθημάτων που πραγματικά, θέλει ολόκληρη ψυχανάλυση, για να περιγραφτεί. Άλλωστε, είναι της μοίρας μας γραφτό, για εμάς τους Ενωσίτες, να τραγουδάμε στα συνθήματά μας για ψυχίατρους και ότι είμαστε άρρωστοι και είναι πια αργά.
Γιατί τα 19 χρόνια μακρυά από εκείνο το μέρος δεν ήταν πολλά μόνο για την ομάδα, αλλά περισσότερο για τους οπαδούς της. Και βλέπει κανείς μέσα σε μια μέρα, αυτήν των εγκαινίων, αυτά που ζούσε ως παιδί, έφηβος, φοιτητής, οικογενειάρχης, εργένης ή οποιαδήποτε άλλη προσωπική κατάσταση, να τα ξαναζεί μπροστά του, σαν σε ντεζαβού, με τη διαφορά, ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Πολλοί αδελφοί Ενωσίτες δεν ήταν ανάμεσά μας το βράδυ της Πέμπτης (30 Σεπτεμβρίου 2022). Δεν πρόλαβαν να δούνε και να μπούνε στο νέο γήπεδο στην περιοχή που η ομάδα του «Δικέφαλου» αετού μεγαλούργησε και έχτισε την ιστορία της, κατακτώντας τίτλους και ευρωπαϊκές επιτυχίες.
Η Φιλαδέλφεια έχει τρομερή ενέργεια
Άλλοι Ενωσίτες πιο νεαροί σε ηλικία, δεν είχαν προλάβει καν να ζήσουν το παλαιό γήπεδο. Και μάλιστα στις παλαιότερες γενιές, αυτό ακουγόταν κάτι σαν ανέκδοτο, όταν ένας γηραιότερος άκουγε έναν μικρότερο, να λέει ότι δεν έχει ζήσει ποτέ του το παλιό «Νίκος Γκούμας». Αυτές οι κουβέντες όμως δημιούργησαν έναν μύθο γύρω από τη Νέα Φιλαδέλφεια που έκανε τις νέες γενιές ΑΕΚτζήδων να θέλουν να ζήσουν οπωσδήποτε αυτήν την επιστροφή, για να πάρουν αυτό το βάπτισμα που στην ενωσίτικη ψυχοσύνθεση φαντάζει και αναγκαίο. Έχοντας ζήσει από ηλικία δημοτικού το παλιό «Νίκος Γκούμας» τολμώ να πω, ότι αυτός ο μύθος δεν είναι καθόλου υπερβολή, ούτε αποκύημα φαντασίας, αλλά μια πραγματικότητα. Το μέρος αυτό είχε τρομερή ενέργεια. Το παλιό γήπεδο είχε τη μορφή αμφιθέατρου, με τον ρόλο της σκηνής να έχει ο αγωνιστικός χώρος, ενώ η Σκεπαστή εξέδρα στο βάθος, δημιουργούσε μία απόκοσμη αίσθηση που τρόμαζε καθέ αντίπαλο.
Και δεν είναι μόνο οι Ενωσίτες που το λένε αυτό. Το 1998 ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τη Ντιναμό Κιέβου για τους ομίλους του Champions League (και νίκησε 2-1) με έδρα τη Νέα Φιλαδέλφεια, γιατί στο ΟΑΚΑ (που χρησιμοποιούσε ο ΠΑΟ ως έδρα) είχαν συναυλία οι Rolling Stones. Ρωτήστε φίλους του Τριφυλλιού που έζησαν ένα ματς ως γηπεδούχοι, μέσα εκεί, τί θα σας πούνε. Είχαν ξετρελαθεί!!!
Η ΑΕΚ λοιπόν έχασε μία έδρα μοναδική, σε ένα μέρος που ήταν συνώνυμο με την ταυτότητά της. Έχασε σε δυναμική. Και της έκανε πολύ κακό το ΟΑΚΑ! Ο κόσμος αποξενώθηκε μακρυά από τη Φιλαδέλφεια. Και τα χρόνια που ακολούθησαν από την κατεδάφιση του 2003 δεν ήταν εύκολα. Υπήρχαν και όμορφες στιγμές, όπως η πρώτη νίκη σε ομίλους του Champions League κόντρα στη Λιλ, η νίκη επί της Μίλαν, η κατάκτηση δύο Κυπέλλων (2011, 2016) και η επιστροφή στους τίτλους μετά από 24 χρόνια το 2018.
Έχουμε φάει όμως και κάτι πίκρες με αποκορύφωμα τον υποβιβασμό στο τέλος της καταστροφικής σεζόν 2012-2013. Ο συλλογισμός σε τέτοιες στιγμές πήγαινε σε αυτό που είχαμε και χάσαμε. Δηλαδή, ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, αν είχαμε τη Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ έζησε και πέτρινα χρόνια εκεί. Αλλά κατάφερνε να ξεπερνά τις δυσκολίες. Γιατί είχε το δικό της ιδιόκτητο γήπεδο που της συντηρούσε τη δυναμική.
Η Νέα Φιλαδέλφεια δημιούργησε γενιές οπαδών με τέτοια ενέργεια που έκαναν το δέσιμο με την ομάδα ανεπανάληπτο. Οι Ενωσίτες πήγαναν τα Σαββατοκύριακα από πρωί πρωί στο γήπεδο, γιατί εκτός από τα ποδοσφαιρικά ματς, τα οποία παίζονταν συνήθως μεσημέρι, υπήρχαν και τα άλλα αθλήματα, της Ερασιτεχνικής και του μπάσκετ. Όντας όλα στο ίδιο μέρος, ο ΑΕΚτζής είχε αποκτήσει μία φίλαθλη νοοτροπία. Παρακολουθούσε με συνέπεια όλα τα σπορ της ομάδας που αγαπούσε, διοχετεύοντας το πάθος και την αγάπη του σε όλα. Όσον αφορά την υποστήριξή τους; Οι Ενωσίτες στη Φιλαδέλφεια πάντα δημιουργούσαν ιδανική ατμόσφαιρα για την ομάδα. Την στήριζαν από το πρώτο μέχρι το 90 λεπτό. Δεν σταματούσε η Σκεπαστή το τραγούδι. Διάλειμμα ακόμα και για τσιγάρο, γινόταν μόνο στο ημίχρονο. Όλο αυτό το έργο, όσον αφορά το οπαδικό κομμάτι, ήταν επιτυχία του Δημήτρη Χατζηχρήστου, του ιδρυτή της Original.
Στο ΟΑΚΑ και καλή κερκίδα να φτιάξεις, η προσπάθεια χάνεται στο αχανές του χώρου. Ένα πράγμα δεν άλλαξε για τον κόσμο της ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια της προσφυγιάς. Παρέμεινε ρομαντικός. Είναι ένα στοιχείο που μπορεί να μην το καταλαβαίνουν οι φίλοι μας οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί. Σε πολλές κουβέντες μάλιστα μαζί τους τους πιάνω να το κοροϊδεύουν κιόλας. Δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι οι Ενωσίτες είναι συνήθως οπαδοί με προσφυγική καταγωγή. Και οι προσφυγικής καταγωγής Έλληνες έχουν μάθει να κοιτούν πάντα πίσω, πριν προχωρήσουν μπροστά. Δεν ξεχνούν από που ήρθαν. Κρατούν έθιμα και παραδόσεις και το μπόλιασμα με οτιδήποτε νέο γίνεται πάντα με σεβασμό στο παλιό. Γιατί δεν γίνεται η πρόοδος και η εξέλιξη να τρώνε τη μνήμη και την ιστορία, αλλά και κάποιες αξίες.
Όλα αυτά, τα διάσπαρτα κομμάτια του παζλ της ενωσίτικης ψυχοσύνθεσης, η ΑΕΚ κατάφερε να τα ενώσει στα εγκαίνια της Αγιάς Σοφιάς και να δημιουργήσει την καταλληλότερη μαγιά για το αύριο. Διότι η προσαρμογή στα νέα δεδομένα θα είναι δύσκολη σε κάθε επίπεδο. Αλλά ύστερα από αυτό που ζήσαμε, είμαι πολύ αισιόδοξος, ότι έρχονται όμορφες εποχές.
Όταν τραγουδά ο κόσμος υπερκαλύπτει τα πάντα
Ο κόσμος γέμισε από πολύ νωρίς το μεσημέρι τη Νέα Φιλαδέλφεια. Όπως παλιά. Οργανωμένοι και μη, διάσημοι και άσημοι. Συνάδελφοι δημοσιογράφοι. Τρέξαμε όλοι να πιάσουμε στασίδι, όπως οι γιαγάδες μας που πήγαιναν στην εκκλησία από το αξημέρωτο και παρακολουθούσαν τη θεία λειτουργία από τον όρθρο. Εκείνες στον ναό τους. Και εμείς στον δικό μας. Όλα έμοιαζαν σαν να ζούσαμε 19 χρόνια πίσω. Το κλίμα και η ατμόσφαιρα στη Δεκελείας ήταν εορτινό. Τα καταστήματα, καφετέριες, σουβλατζίδικα, τσιπουράδικα, είχαν φορέσει τα κιτρινόμαυρά τους. Παντού έβλεπες χαμόγελα, ευτυχισμένα πρόσωπα και άκουγες από παντού συνθήματα. Στήθηκε ένα πάρτι, πριν τη μεγάλη φιέστα που ετοίμασε η Ένωση. Στη μπουτίκ του γηπέδου γινόταν το αδιαχώρητο, ενώ πέριξ του γηπέδου είχε δημιουργηθεί ένα κιτρινόμαυρο ποτάμι. Σας δώσαμε μία μικρή γεύση με βίντεο εδώ στο Sportdog.
Οι θύρες άνοιξαν στις 17:00 και όσο γέμιζαν, τόσο φούντωνε το ενδιαφέρον, για το πως θα ακουστούν τα πρώτα συνθήματα! Πώς θα αλληλεπιδράσει ο κόσμος στο νέο περιβάλλον. Αυτό που βιώσαμε ακούγοντας τα συνθήματα ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Πρέπει να γίνει ρεπορτάζ μέχρι που ακούγονταν οι ιαχές και πόσα ντεσιμπέλ έπιασε το ενωσίτικο τραγούδι. Η ΑΕΚ κατάφερε να φτιάξει ένα καθαρά ποδοσφαιρικό γήπεδο, το οποίο είναι σαν μία εξέλιξη του παλιού, αφού στην ουσία είναι όλο πλέον σαν τη Σκεπαστή εξέδρα, αφού έχει δύο διαζώματα. Έχει μεγάλη σημασία αυτό, γιατί το γήπεδο με την ακουστική που έχει δημιουργεί απίστευτη ατμόσφαιρα. Όταν οι Ενωσίτες τραγουδούσαν εν χορώ, δεν μπορούσαμε να ακούσουμε τί έλεγε ο διπλανός μας, παρότι μπορεί να μας χώριζαν μερικά εκατοστά. Το σχέδιο πιστώνεται στον αρχιτέκτονα, Θανάση Κυρατσού.
Για την εκδήλωση έχω κρατήσει κάποιες σημειώσεις που θα ήθελα να μοιραστώ:
-Με το γήπεδο να σφίζει από κόσμο, κατά τις 20:15 βλέπουμε τον μητροπολίτη, Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, Γαβριήλ, να μπαίνει στο γήπεδο με τη συνοδεία ιερέων και να ευλογεί τον κόσμο στις εξέδρες, αρχίζοντας από τη θύρα 21. Στον αγιασμό, μετά το ευαγγέλιο, στα Ειρηνικά, ο δεσπότης έκανε αναφορά «υπέρ της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως» και καταχειροκροτήθηκε απ’όλο το γήπεδο! Ο πρώτος που «αγίασε» με τον βασιλικό ο Γαβριήλ ήταν ο Κώστας Νεστορίδης που συνοδευόταν από τους δύο του γιους.
-Το φλας μπακ με τη δήλωση του Δημήτρη Μελισσανίδη (στις 12/7/2017 – «ο Ρουμπάπας να γυρίσει ανάποδα, το γήπεδο θα γίνει») και η είσοδος του Ρουμπάπα στον αγωνιστικό χώρο, για να σημειώσει το πρώτο γκολ στην Αγιά Σοφιά, ήταν προϊόν καταπληκτικής έμπνευσης.
– Θεωρώ πολύ σημαντική τη στιγμή της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου. Τον έψαλλε εν χορώ όλο το γήπεδο, ακόμα και οι οργανωμένοι, παρότι πολλοί εκ των οποίων ανήκουν στον αναρχικό χώρο. Γιατί είναι σημαντικό; Επειδή ζούμε σε μία περίοδο που τα ελληνοτουρκικά έχουν φτάσει σε σημείο μηδέν. Πριν λίγο καιρό Τούρκος πολιτικός υποστήριζε σε δηλώσεις του, που έλεγαν εν ολίγοις, ότι μπορούν να κατακτήσουν την Ελλάδα μόνο με Τούρκους οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Και δεν είχαμε απάντηση από κανέναν οργανωμένο σύνδεσμο οπαδών στην Ελλάδα, σε αυτές τις παραληρηματικές δηλώσεις. Ίσως δεν «έπιασαν» την πρόκληση. Ίσως επειδή ήταν καλοκαίρι και άπαντες δεν έδιναν σημασία σε ειδήσεις. Οπότε το ότι οι οργανωμένοι έψαλλαν τον εθνικό ύμνο, θεωρώ ότι είναι μία απάντηση σε αυτές τις κατάπτυστες δηλώσεις. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο «ύμνος εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού, είναι ποίημα προϊόν της Επανάστασης κατά του οθωμανικού ζυγού…
Ο λόγος του Μελισσανίδη! Πώς βούρκωσε με τα παιδάκια
– Στον λόγο του ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε σπασμένη φωνή από τη συγκίνηση. «Πονέσαμε μα και κλάψαμε», είπε, «αλλά είμαστε εδώ. Η ΑΕΚ ταυτίζεται με την ιστορία της. Ιδρύεται ξανά». Και δεν ξέχασε τον Στέλιο Σεραφείδη και όσους δεν πρόλαβαν να ζήσουν την επιστροφή. Κρατώ επίσης, την ατάκα του προέδρου, ότι η Αγιά Σοφιά δεν θα είναι μόνο ένα γήπεδο, αλλά μία αναπαράσταση των αλησμόνητων πατρίδων. Μα πάνω απ’ όλα κρατώ, τη φράση «η ΑΕΚ έχει πάλι θεμέλια (δηλαδή το γήπεδο) και δεν έχει ανάγκη κανένα πέραν από τον κόσμο της». Είναι ένα σημείο κλειδί, του οποίου ακολούθησε το κάλεσμα σε όρκο για τιμή και δόξα με τον κόσμο να ζητωκραυγάζει. Στιγμή μοναδική αποτέλεσε στη συνέχεια η στιχομυθία «εμπρός αητές – δικέφαλε» μεταξύ των δύο πετάλων. Σείστηκε το γήπεδο.
Ο «Τίγρης» πάντως ήταν «φτιαγμένος» από πολύ νωρίς! Έμαθα, ότι κατέβηκε στα αποδυτήρια να δει τις προετοιμασίες κατά τις 18:00. Τον αγκαλιάζουν οι Πόντιοι πυρριχιστές για σέλφι, ορμούν και τα παιδάκια των Ακαδημιών της ΑΕΚ και τον έπνιξαν στις αγκαλιές. Δεν ήθελε και πολύ, για να «σπάσει». Συγκινήθηκε, βούρκωσε. Ένας από εμάς είναι και αυτός άλλωστε. Ευαίσθητος και ρομαντικός.
– Η είσοδος των παλαιμάχων ήταν επίσης μία ξεχωριστή στιγμή. Γιατί τους υποδέχτηκαν 98 παιδιά των Ακαδημιών (όσα και τα χρόνια της ΑΕΚ), τα οποία οι βετεράνοι αποχωρώντας χαιρέτησαν ένα ένα, σαν να τους δίνουν τη σκυτάλη.
– Μοναδικής έμπνευσης η αναπαράσταση του κύματος των προσφύγων, αυτής της κινούμενης ανθρωπογραμμής που χάραξε το ταξίδι της προσφυγιάς υπό τους ήχους του τραγουδιού «Με αεροπλάνα και βαπόρια» της αείμνηστης Ενωσίτισσας, Σωτηρίας Μπέλλου. Η συμμετοχή του κόσμου με παλαμάκια σε αυτό το λεβέντικο ζεϊμπέκικο αύξησε το συναίσθημα της στιγμής. Η ανθρωπογραμμή εξελίχθηκε σε στρόβιλους, σαν τα κύματα της θάλασσας που έφεραν τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, οι οποίοι σχημάτισαν αρχικά το έτος ίδρυσης της ΑΕΚ (1924), τα τρία γράμματα του ονόματος της ομάδας και στο τέλος μία ριγέ κιτρινόμαυρη φανέλα. Και αυτή η χορογραφία είχε φοβερή σύλληψη.
– Ο Παντελής Θαλασσινός προτίμησε να παίξει κιθάρα και να τραγουδήσει με την ορχήστρα κοντά στις κερκίδες και όχι στο κέντρο του γηπέδου. Δεν ξέρω γιατί. Το τραγούδι «φανέλα με Δικέφαλο» είναι πολύ ΑΕΚ, γι’αυτό άξιζε και ακούστηκε στον Ναό. Όπως τα αγαπημένα «Σμυρνέικα».
– Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο πυρρίχιος Σέρρα με τη λύρα του μοναδικού, βιρτουόζου, Ματθαίου Τσαχουρίδη. Οι πυρριχιστές από την Εύξεινο Λέσχη Αθηνών απέδωσαν με πλήρη συγχρονισμό τον αρχαίο πολεμικό χορό. Κατά την ταπεινή μου άποψη, το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο από τον ίδιο χορό στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, γιατί οι χορευτές χόρεψαν σε κλειστό κύκλο, όπως χορευόταν παραδοσιακά ο χορός στον Πόντο, αλλά και κάθε ελληνικός χορός από την αρχαιότητα. Γιατί ο κλειστός κύκλος συμβολίζει την κοινωνική ενότητα και συνοχή. Η επιτυχία πιστώνεται στον χοροδιδάσκαλο, Μωυσή Καρίπη που κατάφερε να συντονίσει 60 χορευτές, ώστε να αποδώσουν άψογα τον χορό. Για να μην είμαστε άδικοι, η τεχνολογία βοήθησε πολύ τηλεοπτικά στην ανάδειξη του χορού σε κλειστό κύκλο, λόγω των drones και των καροτσιών με τις κάμερες που γυρνούσαν γύρω από τους πυρριχιστές και έδιναν την αίσθηση στον θεατή ότι είναι και αυτοί μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το 2004 δεν ήταν τόσο διαδεδομένη αυτή η τεχνολογία.
– Θα ήθελα να μοιραστώ επίσης την ατάκα του προέδρου του Συλλόγου Μικρασιατών-Κωνσταντινουπολιτών «ΡΙΖΕΣ», Νίκου Καραμπουρνιώτη. Η ΑΕΚ κατάφερε να ενώσει όλα τα προσφυγικά σωματεία, Πόντο, Μικρά Ασία, Κωνσταντινούπολη, Καππαδοκία. Συγχαρητήρια στους συλλόγους που παρέλασαν στον αγωνιστικό χώρο με τις παραδοσιακές φορεσιές και τα λάβαρά τους.
– Ο μεγάλος γιος του καλού συναδέλφου, Γρηγόρη Γκουντάρα, είναι παίκτης των Ακαδημιών της ομάδας και συμμετείχε στο δρώμενο. Κατά την έξοδο από την πυλώνια οδό του γηπέδου, ο Γρηγόρης του είπε μία πατρική συμβουλή. «Φύλαξε τη σημαία που σου έδωσαν σαν τα μάτια σου, για να τη δώσεις στο δικό σου παιδί». Αυτό είναι παράδοση. Αυτό είναι ΑΕΚ.
Διαβάστε περισσότερα στο sportdog.gr
