Μια δυναμική σκηνοθεσία και δύο στιβαρές ερμηνείες φορτώνουν με ένταση μια ανά στιγμές συναρπαστική αλλά εντελώς άνιση βιογραφία με οσκαρικές προοπτικές, η οποία αυτοπαγιδεύεται σε μια φιλόδοξη δραματουργική σύγχυση.
Η κινηματογραφική βιογραφία του Λέοναρντ Μπέρνσταϊν ήταν ένα από τα πολλά σχέδια τόσο του Μάρτιν Σκορσέζε όσο και αργότερα του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Όταν όμως και οι δύο έβαλαν μπροστά άλλες ταινίες, ο Σπίλμπεργκ το παρέδωσε στα χέρια του Μπράντλεϊ Κούπερ, εντυπωσιασμένος από το σκηνοθετικό ντεμπούτο του “Ένα Αστέρι Γεννιέται” (2018). Ο υποψήφιος για εννιά Όσκαρ ηθοποιός, ο οποίος παίζει μπάσο και εξασκήθηκε εντατικά για το ρόλο, ολοκλήρωσε το σενάριο μαζί με τον σπεσιαλίστα των based on a true story Τζος Σίνγκερ (“Spotlight”, “The Post”) και μεταμορφώθηκε εντυπωσιακά στο διασημότερο Αμερικανό μαέστρο κλασσικής μουσικής και συνθέτη του “West Side Story”, ξεσηκώνοντας μιαν ανόητη αντιπαράθεση με την προσθετική (μεγάλη) μύτη του.
Τον Κούπερ, βέβαια, τον ενδιέφερε να εστιάσει πέρα από τη φυσική ομοιότητά του με τον θρυλικό μουσικό. Ο Μπέρνσταϊν ήταν μια χαρισματική όσο και πολυδιάστατη προσωπικότητα, η οποία δίνει την αφορμή στον 48χρονο παραγωγό, σκηνοθέτη, σεναριογράφο και πρωταγωνιστή να εξερευνήσει τις διαφορετικές όψεις της καλλιτεχνικής δημιουργίας, να περιγράψει μια ολόκληρη εποχή και να αφηγηθεί μια αντισυμβατική, παθιασμένη ερωτική ιστορία.
Ξεκινά με ένα καταιγιστικό τέμπο allegro con brio και εντυπωσιάζει ρίχνοντάς μας στο δρόμο ενός νεαρού γκέι, εβραϊκής καταγωγής Αμερικανού διευθυντή ορχήστρας, ο οποίος πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα τον Δεκέμβριο του 1943, σε ηλικία μόλις 25 ετών, όταν καλείται να αντικαταστήσει εκτάκτως το μαέστρο της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης Μπρούνο Βάλτερ. Σε μια ιστορική συναυλία, την οποία διηύθυνε χωρίς πρόβα, ένα αστέρι γεννήθηκε και δεν έπαψε ποτέ να λάμπει μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Επιδέξιος πιανίστας, ο Μπέρνσταϊν στάθηκε στο πόντιουμ των μεγαλύτερων ορχηστών παγκοσμίως, παρουσίασε μια εξαιρετική και επιτυχημένη σειρά εκπομπών για την κλασική μουσική στην τηλεόραση και συνέθεσε συμφωνίες, μπαλέτα, αλλά και πασίγνωστα μιούζικαλ (“On the Town”, “West Side Story”).
Εναλλάσσοντας επιδέξια έγχρωμο και ασπρόμαυρο, ο φορτσάτος ερμηνευτικά Κούπερ κερδίζει τις αρχικές αφηγηματικές εντυπώσεις, περνάει όμως σαν σίφουνας “μέσα” από την καλλιτεχνική φυσιογνωμία του ήρωά του, αναζητώντας τον (τραγικό) άνθρωπο πίσω από τον (υπέρλαμπρο) μύθο. Το εύρημα της βιογραφικής προσέγγισής του είναι η σχέση του Μπέρνσταϊν με τη σύζυγό του Φελίσια Μονταλέγκρε (μια πολύ κλασάτη Κάρεϊ Μάλιγκαν), την οποία εκείνος αγάπησε παθιασμένα παρά τις συχνές ομοφυλοφιλικές περιπέτειές του. Θέλοντας όμως να εμβαθύνει (και) στα δικά της ψυχολογικά διλήμματα, ο “Μαέστρος” χάνει σταδιακά το δυναμισμό του και παραδίδεται σε μια δραματουργική σύγχυση. Ο Λέοναρντ βγαίνει κάποια στιγμή εκτός κάδρου, παραχωρώντας άτσαλα τη θέση του στη Φελίσια, το δακρύβρεκτο love story “καταπίνει” το συναρπαστικό ανθρώπινο πορτρέτο και όλα προσγειώνονται στα μέτρα μιας συναισθηματικά θεαματικής, οσκαρικών προδιαγραφών χολιγουντιανής σινε-βιογραφίας.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
Πηγή : athinorama.gr
