«Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ», ΚΡΙΤΙΚΗ

Αμέσως μετά την “Ιδιωτική Ζωή” με την Μπριζίτ Μπαρντό (1962), ο Λουί Μαλ ξεκινά να γυρίζει την επόμενη, έγχρωμη ταινία του. Μετά από δυο μέρες συνειδητοποιεί πως πρόκειται για ένα μελαγχολικό ρέκβιεμ πάνω στις πολλαπλές ανησυχίες μιας ταραγμένης εποχής, στραγγισμένο από ελπίδες, αισθήματα και χρώματα. Ξεκινά από την αρχή με ασπρόμαυρο πλέον φιλμ και ακολουθεί τον Αλέν, αλκοολικό συγγραφέα ο οποίος αναρρώνει σε μια κλινική απεξάρτησης στις Βερσαλλίες. Χωρισμένος από τη σύζυγό του, η οποία ζει στη Νέα Υόρκη, νιώθει απογοητευμένος από τη νηφάλια ζωή του και σκέφτεται να αυτοκτονήσει, αλλά αποφασίζει πρώτα να επισκεφθεί τους φίλους του στο Παρίσι προσπαθώντας να βρει ένα λόγο για να συνεχίσει να ζει. Θα συναντήσει νέες και παλιές ερωμένες, συναδέλφους και γνωστούς, διαπιστώνοντας πως η ζωή (τους) κυλά αδιατάρακτη και χωρίς τη δική του παρουσία.

Ήρωας ενός δημοσιευμένου το 1931 μυθιστορήματος του Πιέρ Ντριέ Λα Ροσέλ, οπαδού του φασισμού και συνεργάτη των ναζί ο οποίος αυτοκτόνησε το 1944, ο Αλέν είναι μια εμβληματική λογοτεχνική φιγούρα. Σύμβολο της απαισιοδοξίας η οποία κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή σκέψη μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, μετατρέπεται από τον Λουί Μαλ σε έναν αντονιονικό χαρακτήρα, βυθισμένο στην αλλοτρίωση μιας χαοτικά αστικής, μοντέρνας κοινωνίας (αυτής των 60s). Όπως απόλυτα μοντέρνο είναι και το σκηνοθετικό στιλιζάρισμα της ταινίας, η οποία δανείζεται τις αφηγηματικές ελευθερίες της νουβέλ βαγκ (αριστουργηματική η σκηνή της μεθυσμένης έκρηξης με τα απανωτά jump cut, ρηξικέλευθη η χρήση της μουσικής του Ερίκ Σατί) για να πατήσει σε ένα στέρεο, υπαρξιακά –και υπαρξιστικά– σπαρακτικό φιλοσοφικό υπόβαθρο και να υψώσει μια φωνή απόγνωσης απέναντι σε μια στρεβλή συναισθηματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και ηθικά πραγματικότητα. Αυτήν την οποία ο Αλέν υπομένει μόνο μέσω μιας παραίσθησης (της υπερκατανάλωσης αλκοόλ), συνειδητοποιώντας πριν απ’ όλους πως “η γιορτή τελείωσε” και μια βαθιά μελαγχολική διάθεση απλώνεται σ’ όλη την κοινωνική έκταση και σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο βάθος.

A/M. Γαλλία. 1963. Διάρκεια: 108΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS

Πηγή: athinorama.gr