Στην πιο απρόβλεπτη, ανορθόδοξη και ποσοτικά πενιχρή χρονιά της ιστορίας του, το αμερικανικό σινεμά ετοιμάζεται για την ετήσια λαμπερή γιορτή του έχοντας τις μηχανές στο ρελαντί. Η αισιοδοξία είναι η μόνη επιλογή, τα 60 εκατομμύρια δολάρια που έχει εισπράξει το «Godzilla vs. Kong» από τα αμερικανικά ταμεία στο πρώτο δεκαήμερο προβολής του δεν την αφήνουν να χαθεί και το καλοκαίρι ετοιμάζεται να την ενισχύσει, κάνοντας τα πρώτα γερά βήματα προς τη χαμένη κανονικότητα. Προς το παρόν, όμως, οι συνθήκες δεν επιτρέπουν γιορτές και πανηγύρια, γι’ αυτό και η προγραμματισμένη για την Κυριακή 25 Απριλίου 93η απονομή των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου θα είναι μια σεμνή τελετή όπου το παραδοσιακό χολιγουντιανό θέαμα θα απουσιάζει. Όχι μόνον επί σκηνής, η οποία δεν θα είναι μόνον μία και σταθερή, αλλά και όσον αφορά τις ίδιες τις υποψήφιες ταινίες, όπου το ανεξάρτητο, «μικρού μεγέθους» και ανθρωποκεντρικό σινεμά παίρνει την εκδίκησή του. «Επιτέλους!» αναφωνούν πολλοί, χαιρετίζοντας τις όλο και πιο arty οσκαρικές επιλογές, «έλεος!» αναθεματίζουν οι υπόλοιποι, εξοργισμένοι για το «μίζερο», πολιτικά ορθό και… αντιτουριστικό φετινό «συνονθύλευμα» των υποψήφιων ταινιών, από τις οποίες απουσιάζουν οι σταρ, το glamour και το φαντασμαγορικό παραμύθι.
Όλα στο «Nomadland»
Η διαδρομή της Κλόι Ζάο ως τα Όσκαρ ξεκίνησε από το φεστιβάλ Βενετίας, όπου το «Nomadland» απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι, για να ακολουθήσει το βραβείο κοινού στο Τορόντο και απανωτές διακρίσεις από τις ενώσεις Αμερικανών κριτικών (καλύτερη ταινία από Βοστόνη, Σαν Φρανσίσκο, Σικάγο, Ουάσινγκτον συν καλύτερη σκηνοθεσία από Λος Άντζελες και Νέα Υόρκη). Οι δυο Χρυσές Σφαίρες (δραματική ταινία και σκηνοθεσία) ενίσχυσαν τη φόρα αυτού του συγκινητικού και εικαστικά πανέμορφου road movie, το οποίο απέσπασε έξι πρωτοκλασάτες οσκαρικές υποψηφιότητες (ταινία, σκηνοθεσία, διασκευασμένο σενάριο, α΄ γυναικείος ρόλος, μοντάζ και φωτογραφία), σε καμιά από τις οποίες δεν θα πέσει αμαχητί. Με το BAFTA (της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου) και τα βραβεία των σωματείων παραγωγών και σκηνοθετών στην τσέπη μάλιστα, δεν υπάρχει ούτε καν αουτσάιντερ για τις κατηγορίες της καλύτερης ταινίας και της σκηνοθεσίας, ενώ δυσκολεύεται αφάνταστα να φανταστεί κανείς πως το «The Father» ή το σίκουελ του «Borat» μπορούν να του αποσπάσουν το διασκευασμένο (από την Ζάο) σενάριο.
Κλειδωμένο μπορεί να θεωρηθεί και το Όσκαρ α΄ αντρικού ρόλου για τον πρόωρα χαμένο Τσάντγουικ Μπόουζμαν («Η Θρυλική Μα Ρέινι»), μετά θάνατο θριαμβευτή στις Χρυσές Σφαίρες και το σωματείο των ηθοποιών. Χωρίς αυτόν θα είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κόντρα μεταξύ των Ριζ Αχμέντ («Sound of Metal») και Άντονι Χόπκινς («The Father»), κάτι που θα συμβεί στην κατηγορία του α΄ γυναικείου ρόλου ανάμεσα στην Βαϊόλα Ντέιβις (Χρυσή Σφαίρα και βραβείο σωματείου ηθοποιών για την «Θρυλική Μα Ρέινι») και την Κάρεϊ Μάλιγκαν («Promising Young Woman»). Η 56χρονη Αφροαμερικάνα έχει μπει πλέον στη θέση του φαβορί, με την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ («Nomadland») να καραδοκεί για πιθανό μοίρασμα ψήφων που θα μπορούσε να την ευνοήσει. Χωρίς αντίπαλο μοιάζει στον β’ αντρικό ρόλο ο Ντάνιελ Καλούγια ως Φρεντ Χάμπτον, ηγετική μορφή των Μαύρων Πανθήρων, στο «Judas and the Black Messiah», έχοντας κερδίσει όλες τις σημαντικές προοσκαρικές ερμηνευτικές διακρίσεις, με το BAFTA και βραβείο του σωματείου ηθοποιών στην Γιου-Τζουνγκ Γιουν να μετατρέπουν την 74χρονη Νοτιοκορεάτισα σε επικεφαλής της κούρσας για τον β΄ γυναικείο ρόλο και τη μοναδική ελπίδα του εξάκις υποψήφιου «Minari» για οσκαρική διάκριση. Η Μαρία Μπακάλοβα («Borat Subsequent Moviefilm») φαντάζει ως μακρινό αουτσάιντερ, ενώ ελάχιστες είναι πλέον οι ελπίδες της Γκλεν Κλόουζ να κρατήσει επιτέλους το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι στην όγδοη υποψηφιότητά της (για το «Τραγούδι του Χιλμπίλη»).
Κι άιντε, εβίβα σας κι εσάς
Μπορεί η «Δίκη των 7 του Σικάγου» να απέσπασε το βραβείο καλύτερης ομαδικής ερμηνείας από τους Αμερικανούς ηθοποιούς, οι βλέψεις του για Όσκαρ περιορίζονται όμως στις κατηγορίες πρωτότυπου σεναρίου και μοντάζ. Αμυδρές οι σεναριακές πιθανότητες της Έμεραλντ Φένελ και του Λι Άιζακ Τσουνγκ, σκηνοθετών των «Promising Young Woman» και «Minari», αντίστοιχα, ενώ η μονταζιακή υποψηφιότητα της Κλόι Ζάο θα είναι πιθανότατα η μόνη (από τις τέσσερις προσωπικές) η οποία δεν θα συνοδευτεί από το αντίστοιχο βραβείο.
Στη φωτογραφία τον πρώτο λόγο έχει ο Έρικ Μέσερσμιντ του ασπρόμαυρου «Mank», με την ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ να είναι φαβορί επίσης στα σκηνικά και το μακιγιάζ, την ώρα που η «Θρυλική Μα Ρέινι» έχει καπαρώσει τα κοστούμια, το «Sound of Metal» τον ήχο και το «Tenet» τα οπτικά εφέ. Σίγουρη, άρα και μικρή απόδοση για όσους στοιχηματίζουν δίνουν οι μουσικές κατηγορίες: Τρεντ Ρέζνορ, Άτικους Ρος, Τζον Μπατίστ για τη μουσική του «Soul» (σταθερά πρώτη επιλογή στο animation), Λέσλι Όντομ Τζούνιορ και Σαμ Άσγουορθ για το τραγούδι «Speak now» από το «One Night in Miami».
Τέλος, το «Time» έχει πάρει κεφάλι στην κούρσα του ντοκιμαντέρ, κάτι που μάλλον δεν θα συνέβαινε αν το ρουμάνικο «Colectiv» μιλούσε αγγλικά, με τον Δανό Τόμας Βίντερμπεργκ να έχει ήδη γράψει τον ευχαριστήριο λόγο για το διεθνές Όσκαρ στο «Άσπρο Πάτο», ταινία η οποία από τα Ευρωπαϊκά Βραβεία και μετά έχει εξαφανίσει κάθε ανταγωνισμό.
Πηγή: athinorama.gr
