Η Grace Patricia Kelly (12 Νοεμβρίου 1929 – 14 Σεπτεμβρίου 1982), ήταν ηθοποιός καθώς και πριγκίπισσα του Μονακό. Τον Απρίλιο του 1956, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ’ του Μονακό κι έκτοτε αποκαλούνταν «Η Αυτής Γαλήνια Υψηλότης», πριγκίπισσα του Μονακό ή απλούστερα Πριγκίπισσα Γκρέις.
Από μικρή, ονειρευόταν να κάνει καριέρα στο θέατρο. Όλα ξεκίνησαν όταν απάγγειλε έναν μονόλογο από την θεατρική παράσταση «The Torch-Bearers», που είχε συγγράψει ο θείος της Τζόρτζ και έτσι κατάφερε να μπει στην Αμερικανική ακαδημία των δραματικών τεχνών.
Τα πρώτα χρόνια, δούλεψε ως μοντέλο για να συντηρήσει τις σπουδές της και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ, στο πλευρό του Ρέιμοντ Μάσεϊ, στο θεατρικό του Στρίντμπεργκ , «Ο Πατέρας». Μετά την αποφοίτησή της το 1948, ο σκηνοθέτης Ντέλμπερτ Μαν, την προσέλαβε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Σίνκλερ Λιούις Μπέθελ Μέριντεϊ. Η επιτυχία αυτής της παραγωγής για την τηλεόραση, που ότι είχε αρχίσει να μπαίνει πλέον στη ζωή των Αμερικανών, την οδήγησε στον πρώτο κινηματογραφικό της ρόλο στην ταινία «Δεκατέσσερεις ώρες αγωνίας» (Fourteen Hours, 1951), όμως ο ρόλος αυτός ήταν μικρός και η Grace, πέρασε απαρατήρητη με αποτέλεσμα να μην έχει άλλες προσφορές για κινηματογραφικούς ρόλους για αρκετό καιρό. Ένα χρόνο αργότερα επικοινώνησε μαζί της ο παραγωγός κι αργότερα σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κρέιμερ, ο οποίος της προσέφερε ένα ρόλο στο πλάι του Γκάρι Κούπερ στην ταινία «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» (High Noon, 1952), που επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Φρεντ Τσίνεμαν. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και της χάρισε μεγάλη δημοτικότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα, συνεργάστηκε με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, για τις ταινίες «Σιωπηλός Μάρτυς» (Rear Window, 1954), «Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως» (Dial M for Murder, 1954) και «Το Κυνήγι του Κλέφτη» (To Catch A Thief, 1955). Ωστόσο, το 1954, κέρδισε το Oscar, για την ταινία «Η χωριατοπούλα» (The Country Girl). Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Αν και γύρισε μόνο 11 ταινίες, κατατάσσεται στις πιο πολυαγαπημένες πρωταγωνίστριες του Hollywood και το όνομά της αποτελεί συνώνυμο του στιλ, της ακτινοβολίας και της χάρης.
Παρά την επιτυχημένη καριέρα της, όταν ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις απέκτησαν τρία παιδιά: την πριγκίπισσα Καρολίνα, τον πρίγκηπα Αλβέρτο και την πριγκίπισσα Στεφανί, ο Ρενιέ απαγόρευσε την προβολή των φιλμ της Κέλι. Το 1962 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, της προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ «Μάρνι» (Marnie) και η Κέλι ήθελε να ξανασυνεργαστεί μαζί του. Όταν όμως η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον της, λόγω του γεγονότος ότι η υπόθεση του φιλμ θα αμαύρωνε την εικόνα της, αναγκάστηκε να μη δεχτεί το ρόλο. Το 1977 ο σκηνοθέτης Χέρμπερτ Ρος, προσπάθησε να τη δελεάσει να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη προσφέροντάς της τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Η Κρίσιμη Καμπή» (The Turning Point). Συνεπώς, η Κέλι δεν επέστρεψε ποτέ στη μεγάλη οθόνη, προσπάθησε παρ’όλα αυτά να υποστηρίξει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό ιδρύοντας το Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις, που βοηθούσε όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Επίσης οργάνωνε κάθε χρόνο γιορτή για τα ορφανά.
Τα χρόνια πέρασαν και το 1981, η Γκρέις και ο Ρενιέ γιόρτασαν 25 χρόνια γάμου. Ένα χρόνο αργότερα όμως, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982, ενώ επέστρεφε οδικώς μαζί με τη μικρή της κόρη της Στεφανί, από το εξοχικό τους στην επαρχία, η πριγκίπισσα Γκρέις είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της και να ρίξει το αυτοκίνητο στο γκρεμό. Το σώμα της ανασύρθηκε από το αυτοκίνητο αλλά είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα κι είχε πέσει σε κώμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μονακό όπου της διαγνώστηκε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Η οικογένεια της αποσυνέδεσε το μηχανισμό που την κρατούσε στη ζωή. Η κόρη της Στεφανί είχε υποστεί σοβαρό κάταγμα στην αυχενική μοίρα και αναγκάστηκε να φορέσει κολάρο. Η κηδεία της έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους στην κηδεία της ήταν οι πρώην συμπρωταγωνιστές της Τζέιμς Στιούαρτ και Κάρι Γκραντ. Ενώ την κηδεία της παρακολούθησαν από την τηλεόραση 100 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Ο πρίγκιπας Ρενιέ που δεν ξαναπαντρεύτηκε κηδεύτηκε στο πλευρό της μετά το θάνατό του το 2005.
Πηγή: wikipedia
