«IL POSTINO», ΚΡΙΤΙΚΗ

Έρωτας, λυρισμός και πολιτική σε μια κινηματογραφικά λιτή, μα τόσο τρυφερή και διασκεδαστική κομεντί, βραβευμένη με Όσκαρ μουσικής και υποψήφια για άλλα τέσσερα (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, α΄ αντρικού ρόλου).

Ένα πραγματικό περιστατικό από τη ζωή του διάσημου ποιητή Πάμπλο Νερούντα ενέπνευσε το 1985 τον συγγραφέα Αντόνιο Σκαρμέτα στο «Ardiente Paciencia», το οποίο διασκευάστηκε κινηματογραφικά μία δεκαετία αργότερα, μεταφέροντας την πλοκή του στο ιταλικό νησί (Κάπρι) στο οποίο ο Χιλιανός κομμουνιστής ήταν εξόριστος το 1952. Ταχυδρόμος της αλληλογραφίας του, ο καλόκαρδος κι αδέξιος Μάριο θα αναπτύξει μαζί του μια αναπάντεχη φιλία, η οποία θα γίνει ακόμα πιο βαθιά από τη στιγμή που θα ζητήσει τη βοήθεια του διάσημου διανοούμενου για να κερδίσει την καρδιά της όμορφης Μπεατρίτσε.

Τρυφερή και διασκεδαστική κομεντί γνήσιας λαϊκότητας και διαχρονικό υπόδειγμα κινηματογραφικής λιτότητας, το «Il Postino» μιλά απλά, μα συγκινητικά για όλα εκείνα τα οποία, κρυμμένα μέσα στην καθημερινότητα, μπορούν να φέρουν κοντά διαφορετικούς ανθρώπους, όπως η ειλικρίνεια, η πολιτική, ο έρωτας και η δύναμη της ποίησης, η οποία «ανήκει όχι σ’ αυτούς που τη γράφουν, αλλά σ’ εκείνους που την έχουν ανάγκη». Βραβεύτηκε με Όσκαρ μουσικής (Λουίς Μπακάλοφ) και ήταν υποψήφιο για άλλα τέσσερα (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, α΄ αντρικού ρόλου).

Πηγή: athinorama.gr