Το τελευταίο διάστημα με έχει πιάσει μία έντονη νοσταλγία. Έχω ξεκινήσει και διαβάζω βιβλία, που αναφέρονται στην δόξα των δεκαετιών που πέρασαν και που η Ελλάδα, ήταν στο επίκεντρο των εξελίξεων, και της αισθητικής. Άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, έδιναν το στίγμα τους καθημερινά και με τα έργα τους, συνέβαλαν στην καταξίωση της χώρας μας, σε καιρούς πολύ δύσκολους και συγχρόνως απαιτητικούς. Προσπαθώ να βρω ομοιότητες και διαφορές αλλά δυστυχώς, βρίσκω, μόνο το δεύτερο. Ειδικοί επισημαίνουν, ότι η έντονη νοσταλγία, δεν βοηθάει καθόλου στην ανάπτυξη των ιδεών μας, στα μελλοντικά μας σχέδια αλλά και στις σχέσεις μας, με τους ανθρώπους, που έχουμε δίπλα μας, γιατί το μέτρο σύγκρισης είναι πιο εμφανές από ποτέ.
Με επηρέασε η ταινία-αφιέρωμα στη Grace Kelly, με πρωταγωνίστρια την Νικόλ Κίντμαν, αλλά και οι ταινίες που είχε γυρίσει η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη. Παράλληλα θυμήθηκα την Κατίνα Παξινού που πήρε το Όσκαρ αλλά και τους μουσικοσυνθέτες-ιερά τέρατα Μίκη Θεοδωράκη και Μάνο Χατζιδάκι. Οι προσωπικότητες είναι πάρα πολλές και τεράστιου βεληνεκούς. Όλοι τους συνέβαλαν να αναγνωριστεί η Ελλάδα σε παγκόσμια κλίμακα και να της απονεμηθούν τα εύσημα για τον πολιτισμό που προάγει. Περιοχές όπως η Κυψέλη, το Παλαιό Ψυχικό, η Κηφισιά, ήταν σημεία κατατεθέν για τους ανθρώπους που ήθελαν να απολαύσουν το κυριακάτικο ήλιο τους. Όταν την ίδια χρονική στιγμή η Μύκονος και η Ύδρα, δεχόταν το διεθνές jet set της εποχής. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ήταν ερωτευμένος με την Μαρία Κάλλας, όταν η σκάλα του Μιλάνου την περίμενε πως και πως για μία και μοναδική της εμφάνιση.
Ακόμα και η εξέγερση του Πολυτεχνείου σημάδεψε με το δικό της τρόπο, την σύγχρονη ιστορία της χώρας μας.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, έδινε ρεσιτάλ ερμηνείας και έσπαγε ταμεία στην ταινία ‘’Υπολοχαγός Νατάσσα’’ και αναδεικνυόταν σε εθνική σταρ. Στην αντίπερα όχθη ιερά τέρατα του κινηματογράφου της εποχής όπως ο Νίκος Κούρκουλος, ο Μάνος Κατράκης, ο Θανάσης Βέγγος, ο Δημήτρης Χορν, η Έλλη Λαμπέτη, ο Κώστας Καζάκος, ο Ορέστης Μακρής και ο Ηλίας Λογοθετίδης, συνέθεταν μία ομάδα που έσφυζε από ταλέντο και υποκριτικές ικανότητες, δημιουργώντας το αδιαχώρητο στις πρεμιέρες τους! Από πολιτικούς θα αναφερθώ σε δύο. Στον μεγάλο Ελευθέριο Βενιζέλο και στον εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή που χάραξε την σύγχρονη ιστορία.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε άλλες χώρες, γιατί η κάθε μία έχει τον πολιτισμό της και την ιστορία της.
Σήμερα λοιπόν που βλέπω ότι ορισμένοι θέλουν να πουλήσουν την ιστορία της χώρας μου και με την ομιλία του μέγιστου Μίκη Θεοδωράκη, καταλαβαίνω απόλυτα σε τι σηψαιμία και βούρκο ζούμε.
Δεν υπάρχουν αξίες, τα πάντα μεταβάλλονται, η παιδεία είναι σε διαρκή κρίση και ο πολιτισμός μας είναι ότι απέμεινε, από τους προκατόχους μας. Δυστυχώς. Οι περισσότεροι νέοι, μεταναστεύουν, με την δημόσια υγεία να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Μέσα σε αυτό το οχετό των εξελίξεων υπάρχουν και σύγχρονοι Έλληνες, που δημιουργούν ελπίδες για το αύριο και για την αλλαγή του σάπιου σκηνικού. Μία αχτίδα φωτός που φαίνεται αμυδρά, όταν όλα έχουν ισοπεδωθεί. Οι άνθρωποι αυτοί που έχω ελπίδα για ένα διαφορετικό αύριο πιο δημιουργικό και ασφαλές είναι: ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης και η Σοφία Ζαχαράκη (Αναπληρωτές Εκπρόσωποι Τύπου), η Σοφία Αναγνωσταρά (Πτυχιούχος Πολιτικός Μηχανικός – Στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας), ο Βασίλης Αποστολόπουλος (Διευθύνοντας Σύμβουλος του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών), η Άννα Κορακάκη (σκοπεύτρια και ολυμπιονίκης), η Εύα Καϊλή (Ευρωβουλευτής), η Μαρίνα Βερνίκου (επιχειρηματίας και φωτογράφος), ο Γιώργος Χρούσος (καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών), ο Βασίλης Δάρρας (Καθηγητής Παιδιατρικής Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard), ο Τόνι Κουζαρίδης (Καθηγητής Βιολογίας του Καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Cambridge), ο Κώστας Γαβράς (Έλληνας σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου), η Μαίρη Κατράντζου ( Ελληνίδα σχεδιάστρια μόδας), ο Νίκος Αλιάγας ( Γαλλοέλληνας παρουσιαστής), η Μαριάννα Βαρδινογιάνη (Iδρύτρια και Πρόεδρος του «Ιδρυμάτος Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη», και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ»), η Κατερίνα Σταμούλη (Πρόεδρος του Συλλόγου φίλων του κέντρου ΑΜΕΑ «ο ΣΩΤΗΡ» -Οικονομολόγος), ο Διαμαντής Γκολιδάκης (Ειδικός καρδιολόγος διδάκτωρ Ιατρικής και Πολιτικό στέλεχος της ΝΔ), η Κατερίνα Παναγοπούλου (Πρόεδρος Σωματείου «Η Καλλιπάτειρα»), ο Βαγγελής Παπαθανασίου (Έλληνας μουσικός) και ο Σταμάτης Σπανουδάκης εξίσου.
Τέλος θα ήθελα να κλείσω με κάτι που είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης. «Μέσα στην θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πλήγει από παντού, παρηγορούμαι ότι κάπου σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν την φθορά».
