Μου αρέσει να ανατρέχω στο παρελθόν, γιατί πάντα μαθαίνω κάτι διαφορετικό, που μου δίνει «ώθηση», να δημιουργήσω κάτι καινούριο. Οι προηγούμενες δεκαετίες, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και χρυσές, για τα ελληνικά δεδομένα. Καθιερώθηκε η ποιότητα, ο ελληνικός κινηματογράφος, διέπρεψαν μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες και δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις, για να πατήσει η Ελλάδα, σταθερά στα πόδια της.
Για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρομαι αποκλειστικά στις δεκαετίες του 40, του 50, του 60 και του 70, τότε που όλοι ήθελαν να πάει η χώρα μας μπροστά. Ο πρωτεργάτης αυτής της προσπάθειας, ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ακολούθησε ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής και φυσικά άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που έκαναν την χώρα μας γνωστή σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ο πολιτισμός γνώρισε τεράστια ανάπτυξη αφού έβγαλε, χωρίς υπερβολή, ιερά τέρατα!!! Επιγραμματικά αναφέρω:
Κατά τη διάρκεια της 16ης Απονομής των Βραβείων Όσκαρ, το 1944, η οποία πραγματοποιήθηκε στο κινέζικο θέατρο Grauman, στο Λος Άντζελες, η σπουδαία ηθοποιός Κατίνα Παξινού γίνεται η πρώτη Ελληνίδα που τιμάται με το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της ως Πιλάρ στην αμερικάνικη ταινία “Για ποιον κτυπά η καμπάνα” του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.
Η ιστορική ταινία του Κώστα Γαβρά, “Ζ”, η οποία πραγματεύεται τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, βρέθηκε στην 42η Απονομή των Βραβείων Όσκαρ, το 1970, ως επιλογή της Αλγερίας βέβαια, και όχι της Ελλάδας, όπου απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Μάνος Χατζιδάκις, Μάνος Κατράκης, Μίκης Θεοδωράκης, Δημήτρης Χορν, Αλέξανδρος Ιόλας και πολλοί ακόμη που έδωσαν το δικό τους, στίγμα σε δύσκολες εποχές, αλλά πολύ παραγωγικές και καινοτόμες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα θρυλικά πάρτι σε Μύκονο, Ύδρα, Σπέτσες, το στέκι των επωνύμων, το Zonars, στην Πανεπιστημίου, που ανακαινίστηκε με μεγάλη επιτυχία από τον Χρύσανθο Πανά; Το ζαχαροπλαστείο Βάρσο, στην Κηφισιά, που κάθε Κυριακή οι ουρές που σχηματίζονταν, ήταν ατελείωτες; Τις μεγάλες κινηματογραφικές πρεμιέρες των Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Έλλης Λαμπέτη και πολλών άλλων αξιόλογων ηθοποιών της εποχής.
Όπως μου είπε και η φίλη μου, δικηγόρος Αφροδίτη Λατινοπούλου: «Οι θεσμοί και οι αξίες είναι ότι πιο σταθερό υπάρχει στην ζωή, ανεξαρτήτου κόστους και δυσκολιών». Και είχε απόλυτο δίκιο!
Σε προηγούμενο μου άρθρο, είχα αναφερθεί εκτενέστερα, για το τι θεωρώ, σωστό, ποιοτικό και lifestyle. Η ελληνική πραγματικότητα μπορεί να είναι σκληρή, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση, δεν μας εμποδίζει να έχουμε το αίσθημα της κριτικής και της επιλογής σε υψηλό βαθμό, να αξιολογούμε και να παίρνουμε αποφάσεις, όταν πρέπει.
Το κύρος και η πολυτέλεια είναι στοιχεία αλληλένδετα και σε συνδυασμό με την ενημέρωση, φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Είναι σημαντικό να βρεις την χρυσή τομή, ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και να μάθεις από τα λάθη σου, αλλά και από τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου. Οι ανούσιες φιλοδοξίες έχουν ημερομηνία λήξης, ενώ τα σχέδια, που στηρίζονται σε σωστή μελέτη, έχουν προοπτικές.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω άλλο, απλά να σας πω ότι αυτοί που ξεχωρίζουν φαίνεται και αυτοί που θέλουν να δημιουργήσουν το δείχνουν.
