Το ότι το Λονδίνο είναι η πόλη με τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους και εκατομμυριούχους στον πλανήτη γίνεται όλο και πιο σαφές σε σημείο που σε λίγο το Mayfair, το Kensington και το Chelsea θα είναι απαγορευμένες ζώνες για τους περισσότερους.
Tο Park Chinois του Alan Yau και το Sexy Fish του Richard Caring. Και τα δυο θα ταίριαζαν στο Βέγκας ή στο Ντουμπάι και είναι σαφές ότι η έμφαση δίνεται στο lifestyle και όχι στο φαγητό μια και οι δύο υπερ-εστιάτορες χρησιμοποίησαν τις ευκολίες τους και ουσιαστικά δεν προτείνουν κάτι καινούργιο γαστρονομικά.
Alan Yau
Richard Caring
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Park Chinois
Ο Alan Yau σχεδίαζε το Park Chinois για χρόνια και το όλο προτζεκτ είχε πάρει μυθικές διαστάσεις. Στοίχισε 16 εκατομμύρια λίρες και είναι ένα εστιατόριο με ζωντανή μουσική και χορό επηρεασμένο από τα κλάμπ της δεκαετίας του 30 στη Σαγκάη. Μένεις με το στόμα ανοιχτό από την πολυτέλεια, τα κόκκινα βελούδα, τα κεντημένα μετάξια, τους κρυστάλλινους πολυέλαιους και τα επιχρυσωμένα πόμολα. Το προσωπικό που σίγουρα έχει περάσει από κάστινγκ είναι σα να παίζει σε ταινία του Τζέημς Μπόντ και αντιστοιχεί ένας σε κάθε καλεσμένο. Πρώτη φορά έχω δει τόσο ωραίους ανθρώπους μαζεμένους σε εστιατόριο. Σου έρχεται να τους δώσεις έξτρα χρήματα επειδή απλά ξεκουράζεται το μάτι σου από την τόση ομορφιά. Θα μπορούσε άνετα να είναι ένα δωμάτιο στις Βερσαλλίες αν η Μαρία Αντουανέττα αποφάσιζε να παίξει την Κινέζα ή μια σκηνή από το Σαγκαη Εξπρές με τη Μαρλένε Ντήτριχ.
Ενα γκραν πιάνο και η ορχηστρα με μια τραγουδίστρια κάνουν σχεδόν ακατόρθωτο να συγκεντρωθείς στο φαγητό. Είναι σα να βρέθηκες στη χώρα των Λωτωφάγων και ξέχασες γιατί είσαι εκεί και που θέλεις να πας. Και ίσως υπάρχει λόγος για αυτό γιατί για μένα είναι από τα πιο μέτρια εστιατόρια του ταλαντούχου εστιάτορα. Δεν θα περιγράψω τα πολλά αλλά βαρετά πιάτα που δοκίμασα αλλά θα εστιάσω στα καλά που ουσιαστικά είναι ένα: η πάπια Chinois. Μπορεί να περιμένεις 40 λεπτά αλλά η ζουμερή αρωματική σάρκα με την τραγανή πετσούλα σε αποζημιώνει. Σερβίρεται με τον κλασσικό τρόπο αλλά και με χαβιάρι αν έχετε χρήματα για περιττές πολυτέλειες. Εξαιρετικό το τηγανητό κοτόπουλο και η ασιατική καρμπονάρα που για 32 λίρες είναι σίγουρα η πιο ακριβή που έχω δοκιμάσει. Το εστιατόριο μπορεί να είναι άνισο γαστρονομικά αλλά η εμπειρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο εντυπωσιακή ακόμα κι αν συνοδευόταν από πυροτεχνήματα.
Sexy Fish
Το Sexy Fish πέρα από το γελοίο όνομα τα καταφέρνει εξίσου καλά στον τομέα της πολυτέλειας και ακόμα καλύτερα στην κουζίνα. Στην ίδια γειτονια με το Park Chinois το Nobu Berkeley και το Novikov και απέναντι από το Άνναμπελς που αντιπροσωπεύει τέλεια τη μοντέρνα Σύβαρι πού μπορεί να είναι το Λονδίνο είναι μια επένδυση 15 εκατομμυρίων λιρών που έχουν ξοδευτεί όχι απλά για να εξαντλήσουν τα αποθέματα όνυχα στον πλανήτη αλλά σε έργα τέχνης του Damien Hirst και του Frank Gerhy.
Οι γοργόνες θα ήταν σχεδόν τρομακτικές αν δεν τις ξεπερνούσαν τα πρόσωπα από μερικές πολύ διάσημες κυρίες της διεθνους showbiz που είναι γνωστές για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα γούστα τους στο φαγητό. Από την άλλη εδώ νιώθουν σαν ψάρια μέσα στο νερό και δεν αναφέρομαι στα ενισχυμένα με ένεσιμα χείλη τους. Αν ξεπεράσεις το γεγονός ότι όλα είναι εξωφρενικά ακριβά το φαγητό είναι αρκετά καλό αν και η δουλοπρέπεια με την οποία σερβίρουν εμένα προσωπικά με ενοχλεί. Το λαβράκι με μισο είνα εξαιρετικό φτιαγμένο με τη γνωστή συνταγή του Νομπου. Ευχάριστη έκπληξη τα σουβλάκια με καρδιές πάπιας και η τραγανή τορτίγια με γκοργκονζόλα και μέλι. Συγχαρητηρια αξίζουν στο γεγονός ότι έχουν ξεχωριστό τμήμα στον κατάλογο για χορτοφάγους. Τα γλυκά είναι δυτικότροπα και παρεμφερή σε όλα τα εστιατόρια του ομίλου με δική μου προσωπική προτιμηση τα ζεστά ντόνατς. Τα κοκτειλς είναι φανταστικά και η λίστα κρασιών ικανοποιητική. Μπορεί το sexy fish να μην ανοιγει καινούριους ορίζοντες στη γαστρονομία αλλά το φαγητό είναι καλό και η ευκαιρία για name-dropping ασυναγώνιστη. Μέχρι και ο πρωθυπουργός της Βρεττανίας έφαγε εκεί χτες βράδυ με τον Υπουργό Οικονομικών. Ας ελπίσουμε ότι το ψάρι τους δεν ήταν μόνο σέξι αλλά και ελαφρύ.
Πηγή: thepaper.gr
