Για πέμπτη φορά ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επιστρέφει στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη σε μια περίοδο που η βία δείχνει να έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Για να τα καταφέρει, όμως, πρέπει να έχει την έμπρακτη στήριξη του Μητσοτάκη. Είναι αποφασισμένος ο πρωθυπουργός να συγκρουστεί αψηφώντας το πολιτικό κόστος; Θα πρέπει να φανεί άμεσα.
Τον Σεπτέμβριο του 2021 με μια κίνηση που περισσότερο θύμιζε άστοχο αιφνιδιασμό και υποταγή στην πίεση της κοινής γνώμης και της αντιπολίτευσης (τότε ακόμη υπήρχε ισχυρή αντιπολίτευση), ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέσυρε την εμπιστοσύνη του από το πρόσωπο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ολοκληρώνοντας άδοξα την τέταρτη θητεία του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Τώρα, τρία χρόνια μετά επαναφέρει τον «σερίφη» (όπως έχει χαρακτηριστεί ο Πόντιος πολιτικός) για πέμπτη φορά (!) στο πιο πολύπαθο υπουργείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι να μην τάξεις κάτι στον πολίτη, θα σε περιμένει στη γωνία να δει αν θα το κάνεις πράξη. Ο πρωθυπουργός από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του υποσχέθηκε ανέφελο δημόσιο βίο, εξάλειψη της ανομίας, εκρίζωση της παραβατατικότητας των «Εξαρχείων» και των λοιπών παραφυάδων.
Ως τώρα, όμως, τα αποτελέσματα που έχει φέρει είναι τα ακριβώς αντίθετα. Επί ημερών Οικονόμου, το υπουργείο μόνο κατ’ όνομα προστάτευε τους πολίτες. Η έξαρσης της βίας είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη. Πλέον, ασφαλείς δεν αισθάνονται ούτε και οι αστυνομικοί που βλέπουν συναδέλφους τους να χάνουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος. Όσο για τους πολίτες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως η καθημερινότητα είναι ορισμένες φορές σαν τσουλήθρα σε ξυράφι. Η οπαδική βία έχει πιάσει κόκκινο, η νέα μορφή τρομοκρατίας έκανε πρόσφατα την εμφάνισή της φέρνοντας στο νου μνήμες του ΕΛΑ και της 17Ν. Όσο για τις ληστείες και τις κλοπές, αυτές τείνουν να γίνουν μια κανονικότητα, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα, ο προηγούμενος υπουργός έδειχνε να μην μπορεί να κατανοήσει τη δυναμική του αστυνομικού Σώματος και να μην είναι σε θέση να επιλύσει καν τα προφανή ζητήματα. ADVERTISEMENT Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να παραδώσεις τα «κλειδιά» σε κάποιον που ξέρει το υπουργείο. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν και είναι η μόνη λύση. Πλέον, δεν θεωρείται ένας υπουργός-σύμβολο της περιβόητης κεντροαριστερής διεύρυνσης του Μητσοτάκη, αλλά κάποιος που ξέρει πώς να επαναφέρει το κλίμα εμπιστοσύνης εντός της αστυνομίας, κάτι που έχει τρωθεί στις μέρες μας.
Στην προηγούμενη θητεία του φαίνεται πως πλήρωσε το μάρμαρο για την άλογη χρήση βίας στη Νέα Σμύρνη εν καιρώ κορωνοϊού, αλλά και την μη έγκαιρη αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Ακόμη κι έτσι, όμως, ήταν πασιφανές πως η γενικότερη εικόνα του υπουργείου του έπρεπε να κριθεί επιεικέστερα τότε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οσοι γνωρίζουν, ακόμη και τότε έλεγαν πως δεν είχε λογική η αποπομπή του Χρυσοχοΐδη. Τώρα ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο να αναλάβει το υπουργείο κάποιος που μπορεί να «καθαρίσει» το τοπίο άμεσα. Οι αντίπαλοι του Χρυσοχοΐδη του καταμαρτυρούν πολλές φορές ότι έχει «ντυθεί» τη λογική του «μπάτσου» με αποτέλεσμα οι αποφάσεις του πολλές φορές να είναι χειρουργικές και δίχως να σκέφτεται τι θα πει η κοινή γνώμη. Ισχύει εν πολλοίς, αλλά αυτή η φιλοσοφία είναι που φέρνει αποτελέσματα (αλλά και παράπλευρες απώλειες). Τούτη τη στιγμή δύο ζητήματα κρίνουν την ικανότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη: η ακρίβεια και η βία. Και τα δύο αυτά ζητήματα είναι ικανά να προκαλέσουν ρήγματα στο έτσι κι αλλιώς αταλάντευτο κυβερνών κόμμα (παίζει χωρίς αντίπαλο). Αυτό που φοβάται, όμως, ο Μητσοτάκης είναι τα «κέρδη» από την απογοήτευση του εκλογικού σώματος (ειδικά των πιο συντηρητικών) να πάνε προς τα ακροδεξιά κόμματα.
Γι’ αυτό θέλει τώρα και όχι αργότερα -που θα είναι πολύ αργά- να λύσει το θέμα με τη βία. Μόνο που ένα πρόσωπο δεν φτάνει να λύσει ένα εγγενές ζήτημα. Πρέπει να στηριχθεί ο Χρυσοχοΐδης για να πετύχει. Είναι αποφασισμένος ο πρωθυπουργός να συγκρουστεί με προέδρους και ομάδες για να σπάσει το απόστημα της οπαδικής βίας; Είναι πρόθυμο το Μαξίμου να κόψει το νήμα της ζωής των διάφορων μαφιών που λυμαίνονται τον δημόσιο χώρο; Σκληροπυρηνικές ομάδες από την Αλβανία ή τη Γεωργία έχουν χωρίσει τη χώρα σε ζώνες «επιρροής» και δρουν ανεξέλεγκτα. Φτάνει ένας υπουργός να αναχαιτίσει το κακό; Δεν φτάνει, ας μην κρυβόμαστε. Τη 17Ν δεν την ανακάλυψε ο Χρυσοχοΐδης μόνος του. Δεν βρήκε εκείνος το λημέρι των Ξηρών ή το όπλο του Κουφοντίνα. Ήταν μια συνολική προσπάθεια της οποίας ηγήθηκε ως υπουργός έχοντας όμως την αμέριστη στήριξη της τότε κυβέρνησης Σημίτη. Αυτό πρέπει να συμβεί και τώρα. Αν δεν τα καταφέρει ούτε και ο «σερίφης», τότε είναι πολύ πιθανό να γίνουμε «σαλούν» στο γουέστ.
Πηγή : andro.gr
